Verslaving zou geen taboe moeten zijn: Alcoholverslaving onder christenvrouwen: een verborgen strijd
Klazina de Bakker uit Sommelsdijk schrijft blogs voor vrouwen met een alcoholverslaving, omdat ze deze strijd zelf jarenlang aan den lijve ondervonden heeft. Het keerpunt kwam in 2017 toen ze, door Gods leiding, hulp zocht en brak met de alcohol. Nu ze twee jaar 'droog' is, wil ze haar ervaring met alcoholverslaving en het herstel daarvan graag met andere vrouwen delen. Hierbij heeft ze vooral christenvrouwen op het oog. Uit landelijke onderzoeken blijkt dat verslaving aan 'middelen' ook christenvrouwen niet voorbijgaat. "Het is heel belangrijk dat vrouwen deze problemen herkennen en erkennen. En dat ze weten dat er echt verandering mogelijk is!"
Klazina vertelt iets over haar drankgebruik, dat steeds toenam en uiteindelijk leidde tot verslaving. Ze geeft aan dat ze, ondanks de invloed van de alcohol, gewoon haar leven probeerde te leiden. Door de jaren heen nam de drank echter een steeds grotere plaats in. Het gebruik van het dagelijkse glaasje wijn breidde zich uit tot meerderde glazen per dag. Ze merkte dat ze langzamerhand niet meer zonder die wijn kon, want er kwamen steeds meer redenen om een glaasje te nemen. "Dat was niet alleen voor de gezelligheid, maar ook als er tegenslagen waren en het allemaal niet zo lekker liep. Als ik ergens tegenop zag, gaf de wijn me ontspanning en moed om verder te gaan. Hoewel mijn gebruik ver boven het gemiddelde lag, kon ik het nog wel voor mijn omgeving verbergen. Je wordt heel gewiekst om de schijn op te houden. Toch had ik wel last van schaamte en schuldgevoel".
Aanvankelijk leek haar dagelijks functioneren er niet onder te lijden, maar op een gegeven moment ging ze afspraken vergeten en waren er ook andere signalen – "Ik voelde me niet fit"- dat de alcohol haar steeds meer parten ging spelen. Deze 'alarmbellen' deden haar weer realiseren dat ze op de verkeerde weg was. Ze probeerde haar drankgebruik tevergeefs aan te passen of wel eens te stoppen met drinken. Ook vanuit haar geloof wist ze dat er iets moest veranderen. "Mijn drankgebruik was niet Gods wil. Maar door mijn verslaving kon ik op dat moment niet anders."
David en Goliat
Het keerpunt kwam tijdens een preek over David en Goliat, toen de spreker de vraag stelde "Wat is jouw Goliat, je grote vijand?". Hij wees erop dat die vijand door Gods kracht vernietigd moet worden. Dat was het moment waarop Klazina wist dat ze hulp moest gaan zoeken. Ze stopte aanvankelijk met het drinken van alcohol en via een begripvolle huisarts kwam ze terecht bij de verslavingszorg. Men raadde haar aan om een psychologische hulp te zoeken. Dit heeft ze gedaan, maar de gesprekken bij een christelijke coach hielpen niet en opnieuw werd de alcohol haar te sterk. Ondertussen bleef ze God vragen of Hij haar van haar verslaving af wilde helpen. Toen ze ten einde raad was, viel Eilanden-Nieuws op de deurmat en op de voorpagina stond een bericht dat er op het eiland een nieuwe AA-groep van start zou gaan. Ondanks haar aanvankelijke aarzeling, zag Klazina dit als een vingerwijzing van God, en ze ging naar deze zelfhulpgroep van Anonieme Alcoholisten.
AA
Het bezoeken van de AA-meetings bracht herstel. Klazina stopte definitief met drinken en leerde dat eerlijkheid tegenover jezelf en anderen heel belangrijk is. Men werkt bij de AA volgens een stappenplan dat helpt om een leven zonder afhankelijkheid aan alcohol op te bouwen. Klazina durfde opener te worden over haar verslaving. Allereerst deelde ze meer binnen haar gezin -ze is getrouwd en heeft vier kinderen- en daar werd goed op gereageerd. Om je familie of vrienden te vertellen dat je een alcoholprobleem hebt, is best moeilijk, zo is haar ervaring, maar uiteindelijk kreeg ze toch vooral positieve reacties.
De beslissing om een punt achter de alcohol te zetten en afscheid te nemen van haar 'dubbelleven', is voor haar "een stap in geloof geweest". Op de vraag of verslaving zonde is, antwoordt ze dat verslaving een onderdeel is van de gebrokenheid van deze wereld. Ze wil het niet direct als zonde bestempelen, maar "als je het probleem bewust laten liggen, is dat niet goed". Ze raadt dan ook christenen die te kampen hebben met een verslaving aan, wel hun verantwoording te nemen en ook hierin "Gods wil en weg zoeken".
In het begin was het niet zo gemakkelijk om nee te zeggen tegen een glas wijn, maar langzamerhand is de behoefte aan alcohol sterk afgenomen. Tijdens de eerste maanden van herstel was er geen druppel alcohol meer te vinden in haar huis, maar nu schenkt ze gasten gerust een wijntje in. Zelf doet ze niet meer mee…
Taak voor de kerken
Klazina richt zich in haar blog vooral op christenvrouwen die gebukt gaan onder een verslaving. Ze denkt dat er vooral onder deze groep vrouwen veel verborgen verslaving voorkomt. Juist deze vrouwen, die deze strijd in stilte voeren, zijn daarin ontzettend eenzaam. Klazina benadrukt daarom dat er een taak voor de kerken ligt om open te zijn over verslavingsproblematiek en daarnaast vooral veiligheid te bieden voor hen die met hun 'verhaal' naar de kerken- of oudstenraad toekomen. "Juist voor christenen zou dit geen taboe moeten zijn".
Op haar weblog www.drogewoorden.com plaatst Klazina de Bakker regelmatig blogs waarin ze schrijft over haar ervaringen rondom alcoholverslaving en het herstelproces daarvan. Via de blog kan er – desgewenst anoniem – gereageerd worden. Daarnaast wil ze een 'luisterend oor' bieden aan vrouwen die ook te kampen hebben met een verslaving. Klazina benadrukt dat ze geen hulpverlener is. "Ik wil graag luisteren naar de verhalen van andere vrouwen en een stukje met hen oplopen. Ik hoop en bid dat vrouwen door mijn woorden ervaren dat ze er niet alleen voor staan en dat ik daarin iets van Gods liefde door mag geven." Wie wil, kan via drogewoorden.com contact met Klazina opnemen, dit kan natuurlijk ook anoniem.
