Joël Doorten (11) uit Middelharnis: Een dag niet gedrumd is een dag niet geleefd
Joël, die in 2008 in het ziekenhuis te Dirksland ter wereld kwam, woonde de eerste zes jaren van zijn leven in Sommelsdijk. Daarna verhuisde hij naar Middelharnis. Daar woont hij met zijn ouders en zusje Rosalie.
Middelharnis vindt Joël mooier dan Sommelsdijk. "Door de haven, denk ik. Lekker, dat water. Ik ga graag vissen." Tegen zijn vader en moeder: "Weet je nog, deze zomer? Drie brasems, vier brasems, vijf brasems. Vijf brasems, ja, dat was wel de top. Ik hoef nooit lang te wachten. Tien minuten en de eerste vis is binnen. Bakken in de pan? Nee, ik gooi ze altijd terug in het water."
Het water heeft ook aantrekkingskracht vanwege het varen. De familie Doorten heeft een bootje in de haven van Middelharnis. "Zaterdag zijn we nog het Haringvliet op geweest. Soms mag ik sturen."
Zelfs patatjes
Vissen, varen – leuk hoor, maar die bezigheden halen het niet bij het drummen. "Ik ben er dol op", zegt Joël met een brede lach. "Ik vind het een van de mooiste instrumenten. Gitaar wil ook wel leren spelen. En piano…"
Hij heeft geen idee hoe het zo gekomen is, maar zeker is dat hij als baby al begon met drummen. Met alles wat hij in zijn handen had: stokjes, potloden, zelfs patatjes. Niet vreemd dat hij voor zijn eerste verjaardag een Fisher Price-trommel cadeau kreeg. Een geschenk dat in zeer goede aarde viel: Joël ging helemaal los zodra er muziek klonk in huize Doorten.
Later volgde een elektrisch trommeltje. Weer later een echt drumstel. En een elektrisch drumstel, dat minder geluid produceert. Drie jaar geleden meldde Joël zich aan bij de slagwerkgroep van Apollo in Nieuwe-Tonge. Daar krijgt hij ook les, van dirigent Gert Zweerus. Want, al heb je nog zoveel talent, volleerd ben je natuurlijk nog niet als je 11 bent. "Het duurt nog wel een jaar of twee tot ik alles heb geleerd", zegt hij met een serieuze blik. "Sommige noten speel ik nog niet goed genoeg. En in de maat spelen, dat kan ook nog beter."
Om geluid uit een drumstel te halen, moet je je wel inspannen. Joël zegt dat hij zijn energie kwijt kan in het drummen. "Na een concert met de slagwerkgroep ben ik helemaal kapot. We treden een stuk of drie, vier keer per jaar op. Buiten – dan marsen we op straat en spelen we bijvoorbeeld bij de intocht van Sinterklaas – en binnen, in het dorpshuis van Nieuwe-Tonge. Bij de slagwerkgroep speel ik op een snaredrum. Een trommel? Ja, zo kun je het ook noemen." Minder uitgeput is hij wanneer hij als drummer meespeelt in de band van de kerk.
Architect
Nu zit Joël nog op de School met de Bijbel in Sommelsdijk. "Een fijne school, zeker." Het is zijn laatste jaar. Volgend seizoen gaat hij naar de Prins Maurits, samen met zijn vrienden uit de klas.
"De leukste vakken vind ik rekenen en muziek. Gym ook wel, maar het hangt ervan af wat we doen. Hockey of voetbal doe ik graag. Maar op de trampoline springen… echt niet." Een atleet op de sportvelden is hij niet, maar achter het drumstel des te meer.
Nog verder vooruit kijken, na de Prins Maurits, is niet simpel. Toch denkt Joël wel te weten waarvoor hij later wil gaan studeren: architect. Wie weet gaat hij nog eens samenwerken met zijn vader Evert, die een bouwbedrijf heeft.
Maar alleen gebouwen ontwerpen, nee, dat is niet de bedoeling. "Ik wil ook drummen. Misschien ga ik wel een bandje oprichten. Wat voor muziek we gaan spelen? Oh, dat kan van alles zijn. Als er maar bij gedrumd wordt…" Hij ziet het al voor zich: overdag als architect aan de slag en 's avonds repeteren en optreden met de band.
Een dag niet gedrumd is een dag niet geleefd, vindt Joël. Vandaar dat hij na een vakantie de schade moet inhalen door een hele dag achter zijn drumstel te kruipen. Spotify aan en lekker mee drummen. Of zelf iets verzinnen, met elektronische geluidjes bijvoorbeeld.
Meer bekkens
Hij is altijd aan het sparen om zijn drumstel verder uit te breiden. "Ik wil heel veel bekkens erbij. Hoe meer bekkens hoe beter." Bang dat hij te veel geluid maakt voor zijn huisgenoten en de buren, is Joël niet. Hij denkt er gewoon niet aan. Zijn elektrische drumstel is bovendien minder luidruchtig, dat scheelt. Hoewel: als je de versterker aanzet bij het spelen, maakt het weer niet zo gek veel uit.
Overigens hebben zijn huisgenoten niet zoveel moeite met de muziek die hij elke dag laat horen. Joël heeft nu eenmaal een muzikale familie. "Een oom heeft ook gedrumd en mijn oma speelde bugel. Een andere oom speelt trompet, net zoals pap. En m'n moeder speelt piano", somt hij op. De familie Doorten kan dus zo een band beginnen. Met een trompettist, een pianist en een drummer heb je een mooie basis voor een combo. "En Rosalie kan zingen of dansen", wijst de jonge drummer naar zijn zusje.
Voor Joël staat de kerstvakantie voor de deur. Lekker even vrij van school. Beetje voetballen, beetje gamen en veel drummen. Misschien nog wat rotjes afsteken op oudejaarsdag en de keuken in om wat te koken.
Het interview is afgelopen. Joël vond het spannend, maar ook leuk om over zijn grote passie te vertellen. En over de brasems die hij op de kant haalt, de vaartochtjes die hij maakt naar bijvoorbeeld vogeleiland Bliek, zijn klas en zijn vriend Niels, die hij al vanaf groep 1 kent en met wie hij straks naar de Prins Maurits gaat, de Donald Duck die hij graag leest als er nog wat tijd over is.
"Zo, nu ga ik drummen", zegt hij tot slot. "Even mijn energie kwijt…"
