Vervolgverhaal - Het hart kent zijn eigen bitterheid - Els van Wageningen (58)
Zij was nu de laatste van het geslacht Werner. Vader had wel broers en die hadden ook weer zonen, dus het geslacht was niet helemaal uitgestorven, maar van hun kant, met alleen dochters, wel. Geertje wist dat haar moeder er moeite mee had gehad dat zij haar echtgenoot geen zonen had geschonken, maar wel vijf dochters. Ze keek nog eens goed naar wat jeugdfoto’s van haarzelf, wat een ontwikkeling had ze doorgemaakt van jong meisje tot volwassen vrouw en moeder.
Geertje ging nog eens goed in haar stoel zitten, lekker, met zo’n dik kussen in haar rug en ze verlegde meteen haar benen op het voetenbankje. Het was heerlijk warm zo bij de kachel. Buiten was het nu helemaal donker geworden. Ze moest eigenlijk opstaan om de gordijnen te sluiten, maar dat kon straks ook nog wel. Geertje kon zich niet voorstellen dat hoog in de lucht, boven de wolken, een geallieerd vliegtuig het schijnsel van de kachel kon zien. Hier maakte de bezetter zich wel degelijk zorgen over, vandaar de verduisteringsregel. Haar gedachten keerden weer terug naar Florus, haar grote liefde. Hun huwelijk was goed geweest, maar jammer genoeg kregen ze maar één kind. Geertje had zich een groot gezin voorgesteld, met jongens die op Florus leken en meisjes, mini uitgaven van haarzelf. Toen later bleek dat het er maar bij eentje zou blijven, had Geertje zichzelf getroost dat het meisje, in de vorm van een schoondochter, vanzelf zou volgen. Maar toen Pieter met Annie thuiskwam, kreeg zij een teleurstelling te verwerken. Annie was helemaal niet van plan om een goede band met Geertje op te bouwen. Zij bleek meer gehecht aan haar eigen moeder te zijn en dat kon Geertje ook wel begrijpen. Maar wat zij ook probeerde om Annie voor zich te winnen, zij bleef haar schoonmoeder op afstand houden. De afgelopen maanden, nu Pieter in Duitsland verbleef, waren ze wel wat dichter tot elkaar gekomen en daar was Geertje dankbaar voor. Als Pieter nu maar weer snel naar huis mocht komen, maar dat kon niemand voorspellen. Ze kon alleen voor hem bidden en hopen dat God hem en alle anderen in Buchenwald nabij zou zijn.
Plotseling schoot haar nog iets te binnen: het extra levensmiddelenpakket dat Pieter één keer per maand mocht ontvangen. Ze moest niet vergeten morgen Betsy naar de kruidenier te sturen om het één en ander in te slaan. Ze konden dat vast goed gebruiken en het gaf de mannen wellicht ook een vorm van troost als ze de vertrouwde verpakkingen van de winkeliers uit hun omgeving in hun handen hielden. Met een tevreden glimlach om haar lippen liet Geertje haar kin op de borst rusten. Niet veel later doofde het vuur langzaam uit en de Haagsche Courant bleef ongelezen.
Volgende week een nieuw boek: Nynke
Dit was de laatste aflevering van ‘Het hart kent zijn eigen bitterheid’ van de Dirkslandse schrijfster Els van Wageningen. Vanaf volgende week start onze nieuwe feuilleton. Eilanden-Nieuws heeft gekozen voor boek ‘Nynke’ van Leendert van Wezel, gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich afspeelde in Goedereede. Op de omslag staat de volgende tekst: ‘In het jaar 1585 startte de baljuw van het stadje Goedereede een proces tegen Nynke Dimmensdochter. Haar werd hekserij en heulen met de duivel ten laste gelegd. Stadsgenoten getuigden tegen deze vermeende heks, deskundigen werden geraadpleegd, en in december 1585 velde de baljuw het vonnis in dit heksengericht. Nynke werd al jaren met argusogen gevolgd door haar stadsgenoten. Al vaker en eerder hadden ze haar uitgemaakt voor heks. Maar wat maakte dat het ook werkelijk tot een vonnis kwam? Welke dreiging ging er uit van die eenzame weduwe? 'Nynke' is het beklemmende verhaal van een vrouw die langzaam maar zeker verstrikt raakt in een web van verdenking, jaloezie en kwaadsprekerij. Een volksgericht? Of was er toch meer aan de hand?’
Hoewel Van Wezel niet meer op het eiland woont, koestert hij nog altijd de warme (familie)banden met Goeree-Overflakkee. Hij komt hier nog vaak en graag. Van Wezel vertelt er volgende week woensdag veel meer over in een interview in Eilanden-Nieuws.