Column: Hoop en liefde
Voor mij bestaan de donkere dagen voor kerst vooral uit herinneringen aan het Sophia Kinderziekenhuis. Ik zie ons pasgeboren zoontje daar weer liggen in het hoge IC-bed, omgeven door draadjes en slangetjes. Ik mocht hem nog niet in mijn armen houden, maar kon wel een hand op zijn hoofdje leggen, als een teken dat mama bij hem was. Ik vroeg me af welke kleur zijn ogen zouden hebben, want hij had ze nog niet geopend.
Ik denk terug aan de kinderen met wie hij op de IC-zaal lag. Aan de verslagen ouders bij hun bedjes. Terwijl ons zoontje in een maand tijd langzaam vooruitging, ging het met de andere kinderen de verkeerde kant op. Sommigen hebben het niet gered. We werden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, elke dag opnieuw. Hoewel er niet veel contact was tussen de ouders, was er toch een soort onderlinge verstandhouding. We zaten samen in een zorgelijke situatie.
We zagen hoe ouders afscheid moesten nemen van hun kinderen. Dat is iets wat je nooit meer vergeet. Het maakte me angstig, vooral in die eindeloos lange nachten. Maar er was ook hoop. En er was liefde. Ik denk aan de verpleegster, die met haar bemoedigende woorden bij ons neerknielde toen ons zoontje de operatiezaal werd ingereden. Ik denk aan de vrijwilligers in het Ronald McDonald Huis, die pannenkoeken bakten voor alle bewoners en met hun kleine attenties het verschil maakten in die donkere tijd.
Zelf moesten we ook creatief zijn. Onze dochter, die toen 3 jaar werd, vierde haar verjaardag in de hal van het ziekenhuis, met taartjes en cadeautjes. Zo voelde ze zich toch een beetje jarig. Er hebben zoveel mensen aan ons gedacht en voor ons gebeden. Het maakte die tijd wat minder eenzaam.
Nog net voor kerst mocht ons zoontje met ons mee naar huis. Voordat het zover was, hing ik een briefje in de boom. Een briefje vol hoop en liefde, voor alle kinderen die de kerstdagen in het ziekenhuis moesten doorbrengen. Het is alsof een stukje van mijn hart daar nog altijd ligt, waardoor ik elk jaar de hoop en liefde voel waarmee het ziekenhuis gevuld is.