Ethiek: Eeuwigheidsbesef
Sterven brengt ook allerlei dingen met zich mee. Soms gaat er een lang of ingrijpend sterfbed aan vooraf. Soms ook kan de dood plotsteling intreden. Soms zijn mensen oud en zwak en komt geleidelijk het moment dat het lichaam teveel is afgebroken om nog te kunnen leven. Daarna moet er dan veel geregeld worden. Het is zeer goed en nuttig als de overledene voor zijn sterven heeft duidelijk gemaakt hoe hij de begrafenis wil. Het geeft voor nabestaanden duidelijkheid en ook voor de kerk. Soms zijn er op dit punt wat verschillen van inzicht. Het is dan goed om dit voor te zijn. Er zijn ook boekjes in omloop waarin dingen vooraf vastgelegd kunnen worden. Het geeft veel gemak als er een dergelijk boekje is.
Maar sterven is ook het scheiden van ziel en lichaam. Sterven is een zeer ingrijpend gebeuren, waar niemand aan zal ontkomen. Het komt mij voor dat vandaag de dag het besef ervan minder is dan zeg 150 jaar geleden. Dat is ook wel begrijpelijk. Ruim een eeuw geleden waren de gezondheidszorgvoorzieningen niet zo goed als vandaag de dag. Ook werden de mensen gemiddeld lang niet zo oud als tegenwoordig. En verder was er ook veel kindersterfte. Deze dingen brachten met zich mee dat de dood veel meer voorkwam dan vandaag de dag. Bovendien kreeg sterven en wat daarna komt veel meer aandacht. Mensen wisten heel goed dat het leven betrekkelijk was. Ergens is dit besef wat afgevlakt. Ik ken jongeren die tot hun twintigste levensjaar nog nooit iemand hebben zien sterven. Dat heeft ongetwijfeld invloed op ons denken. Het eeuwigheidsbesef raakt op de achtergrond. Door de huidige ontwikkeling zou de dood weer meer in onze aandacht kunnen komen. Ergens denk ik dat dit ook wel belangrijk kan zijn.
In de Bijbel komen we het besef van tijdelijkheid en sterven op tal van plaatsten tegen. Ons leven is ten diepste een doorreis naar de eeuwigheid. Helaas leggen we veel de nadruk op het aardse leven. We hebben veel welvaart en we gebruiken dat ook. Het zou zomaar kunnen dat dit ons leven geheel gaat stempelen. We moeten daarvoor erg oppassen. Want het leven na dit leven is Bijbels gezien van veel groter gewicht. Eigenlijk is de mens voor de eeuwigheid geschapen. Gods Woord en de belijdenis laten daar geen twijfel over. En we mogen ons leven best meer zien in het licht van het einde. Mijn grootvader zei altijd: het eind zal de last dragen. Hij bedoelde ermee dat we sterven moesten, maar of we ook kunnen sterven. Iemand die sterft heeft een God voor zijn hart en een Borg voor zijn schuld nodig. Over die vraag zouden we het veel meer moeten hebben. In het licht van de eeuwigheid zal het daar tenslotte over gaan.
Gods Woord leert ons dat het leven is als gras dat verdort. We komen meer en meer tegen dat mensen sterven en God zullen ontmoeten. De Bijbel wijst ons de weg tot verlossing. Door het ware geloof in Christus gaan mensen veilig. Laat de coronatijd en de vele sterfgevallen ons dat met kracht op ons hart binden. Spoedig komt de eeuwigheid. Dan zijn alleen diegenen veilig die een plaats hebben gevonden in de Ark der behoudenis. Een eeuwenoude boodschap, die nooit verouderd.