Voor u gelezen: Als leven rouw is
Van der Straten koos bij het schrijven voor verschillende invalshoeken. Hij vertelt vanuit zijn ervaring als uitvaartbegeleider, interviewde een aantal rouwenden en geeft diverse tips en handvatten. Daarnaast raadpleegde hij de literatuur van onder meer rouwdeskundige en klinisch psycholoog Manu Keirse over dit onderwerp.
Als rode draad in dit boek loopt de christelijke hoop, die verder reikt dan de dood en nieuw perspectief biedt. In de Bijbel is ruim aandacht voor leven én sterven. Verschillende gebeurtenissen in de Bijbel spreken van verlies en rouw. Denk bijvoorbeeld aan de geschiedenissen van Job, Jozef en Lazarus. De Bijbel leert dat God aandacht heeft en luistert naar hen die verdriet hebben en rouwen.
Luisteren
De vier beschreven rouwtaken: het verlies onder ogen zien, het verlies en de pijn ervaren, aanpassen aan het leven zonder partner of dierbare en het opnieuw gaan houden van het leven, geven inzicht in de periode van rouw na verlies.
Uit zijn ervaring als uitvaartbegeleider geeft de auteur de belangrijkste tip aan hen die iets willen betekenen voor een rouwende: luisteren en nog eens luisteren. Wees daarnaast beschikbaar. Vraag niet of de rouwende wil bellen als hij iets nodig heeft. Bied concrete hulp. Bijvoorbeeld door aan te bieden om te koken, boodschappen te doen of de kinderen uit school te halen.
Ook door te blijven herdenken kun je veel betekenen voor een rouwende. Haal samen herinneringen op aan de overledene, geef aandacht aan gedenkdagen en geef ruimte aan de ander om te blijven herinneren.
Wat beter wel of niet te zeggen tijdens een condoleancebezoek? Praat niet over een eigen geleden verlies, en vermijd troostend bedoelde opmerkingen als ‘gelukkig heb je nog twee kinderen of ‘hij heeft toch een mooie leeftijd bereikt’.
Praten over rouw
‘Je moet het verwerken, zeggen mensen nogal eens, als ze iemand willen troosten die in rouw is. Ik probeer me voor te stellen hoe dat eruit ziet. Bestaat er zoiets als een fabriekje waar je aan de ene kant verdriet instopt, waarna er aan de andere kant levensgeluk uitrolt? Of kun je de scherven van wat gebroken is inleveren bij een glaskunstenaar, die er een mooi glas-in-loodraam van maakt? Nee, je kunt verlies niet verwerken. Je kunt er wel mee leren leven.’ (p. 25).
Als je niet weet wat je moet zeggen tegen een rouwende, is het goed om dat eerlijk aan te geven, tipt de schrijver. Om een condoleancekaart of -brief persoonlijk te maken, kun je ervoor kiezen om een mooie herinnering aan de overledene op te schrijven.
Het is goed om te praten over rouw. Daarom sluit de auteur af met gespreksvragen om samen na te denken over rouw en wat verlies met je doet.
Een liefdevol en met kennis van zaken geschreven boek voor rouwenden en degenen die iets voor hen willen betekenen. Mooi om cadeau te geven aan iemand die korter of langer geleden geconfronteerd werd met verlies.