Opiniecolumn: Waar sta ik?
De vraag om hier een stukje over te schrijven, vond ik dan ook best lastig. Want waar sta ik in dit verhaal, wat is mijn standpunt en hoe wil ik me daar over uitspreken? Het te moeten vluchten en huis en haard te moeten verlaten omwille van het leven van jou en iedereen die je lief is, is mij namelijk volkomen vreemd. Gelukkig maar. Dus als ik deze situatie niet ken, heb ik daar dan eigenlijk iets van te vinden? Of maak ik me er dan te makkelijk van af, schuif ik het weg en blijft het een ver van mijn bed show. Dat is natuurlijk wel het gemakkelijkst, maar ik geloof niet dat dat het juiste is om te doen. Dus kies ik mijn woorden voorzichtig maar resoluut, als ik zeg dat ik vind dat het onze taak is om mensen die het minder hebben dan wij, een dak boven het hoofd te bieden, eten op de tafel en een luisterend oor waar nodig. Niet omdat wij daar beter van worden, maar omdat dat onze taak is.
Jezus is ons daarin namelijk voorgegaan.