Ethiek: Dankdag
De Dankdag zal mogelijk dit jaar iets anders zijn dan andere jaren. We kunnen ons kerkgebouw soms maar gedeeltelijk vullen met mensen. Anderen luisteren via kerktelefoon of via een livestream thuis mee. Het wezen van de Dankdag blijft echter gelijk. We komen samen om de Heere te erkennen voor Zijn vele en goede gaven. Erkennen betekent zoveel als God de eer geven van Zijn goede gaven. Dat is nog best lastig. Voor veel mensen komt het brood uit de winkel. Maar het besef kan vaak afwezig zijn dat het wel de Heere is die het moet en kan geven. Dingen kunnen zo vanzelfsprekend worden. En dan is een Dankdag best belangrijk.
De Heere geeft veel goede gaven. We wonen in een rustig land. We hebben eten en drinken in overvloed. We kunnen voor het overgrote deel rustig over straat lopen. We hebben ook tal van andere voorrechten. Dat mag ons best beschamen en verootmoedigen. We hebben het niet verdiend, maar we ontvangen het wel. In overvloedige mate. Soms is het zoveel dat het lijkt alsof we niets meer nodig hebben. Soms ook ontbreekt elk besef van geschonken goed. En soms kan ontevredenheid ons leven stempelen. Uiteraard kunnen er diepe zorgen zijn, in gezinnen en huwelijk. Ook kunnen er zorgen zijn rond ons werk en andere zaken. Ook in de kerk is niet alles koek en ei. Veel is er wat teleurstelt. Maar dat neemt het goede niet weg.
Er zijn ook tal van goede dingen. Ik denk aan het onderwijs, de gezondheidszorg, de orde en rust in ons land. Ik denk ook aan de vrijheid die wij hebben. Echt, wie de geschiedenis bestudeert en wie een beetje thuis is met toestanden elders in de wereld, die kan soms een beetje verwondering niet onderdrukken. Ik weet dat er problemen zijn. Ik weet ook dat we leven buiten het Paradijs. Er kan veel verdriet en gemis zijn in het leven. Maar we ontvangen veel goede dingen en dat mogen we niet vergeten. Ik heb jarenlang in Rotterdam gewoond. Nog steeds herinner ik me de verhalen van oude mensen over de hongerwinter. Dat maakte een diepe indruk op mensen. Soms stierven de mensen op straat. Het maakte ook verwonderd over de goede dingen van vandaag de dag.
Het belangrijkste echter is dat we op reis zijn naar de eeuwigheid. We reizen naar de rechterstoel van Christus. We belijden met de kerk der eeuwen de wederkomst van Christus. Alle knie zal voor Christus gebogen worden. Wat een diepe indruk moet dat eigenlijk wel op ons maken. De kerk van het Oude Verbond zag uit naar de eerste komst van Christus op aarde. Die komst heeft plaatsgevonden door de vleeswording van het Woord. De kerk van het Nieuwe Verbond verwacht de wederkomst. Eenmaal, onverwachts en heerlijk, zal Jezus verschijnen op de wolken van de hemel. Wat zal dat een blijdschap zijn voor allen die oprecht in Hem geloven. Wat zal dat ook ingrijpend zijn voor allen die Hem niet liefhebben. Dit zijn dingen die we ook op de Dankdag willen overdenken. Ons leven staat in het licht van de eeuwigheid. En alleen in Christus, door het ware geloof, zijn we veilig. De Heere geve deze dingen te overdenken en ook persoonlijk te verstaan. Wat een wonder en wat een voorrecht dat wij met onze kinderen nog een dergelijke dag mogen hebben. Ook daarin laat God zien dat Hij geen lust heeft in onze dood, maar daarin dat we ons bekeren en leven.