Eerste Flakkeese Vogelvereniging jubileert:
een bloeiende en gezellige zeventigjarige
De vereniging bestaat zeventig jaar. Vogelliefhebbers Boeter, Bolle en Kruik zorgden voor de oprichting op 10 mei 1951. De leden kwamen bij elkaar om te praten over ontwikkelingen op vogelgebied en om hun bevindingen uit te wisselen rond het kweken en verzorgen van de dieren.
In 1952 was de eerste show in de grote benedenzaal van Hotel Zaaijer in Middelharnis. De vogels waren te zien in zelfgemaakte hokjes en volières. De toegangsprijs, 35 cent per persoon, bleek geen beletsel om de vogelshow in groten getale te bezoeken. Het was bij tijd en wijle zo druk dat er geen mens meer naar binnen kon.
Ramp
Bij de Eerste Flakkeese Vogelvereniging kwam daardoor het idee op om het jaar erna een grotere zaal af te huren. Daar is het echter niet van gekomen. De Watersnoodramp van 1953 zette een vette streep door de plannen en zorgde er bovendien voor dat veel vogelliefhebbers hun met zorg omringde dieren verloren zagen gaan. Via een soort noodfonds ontving de vereniging een mooi bedrag, ruim 850 gulden, om de hobby weer te kunnen oppakken.
Er kwamen ook weer vogelshows. De vereniging huurde daar verschillende locaties voor af, zoals Hotel De Kok in Sommelsdijk en verenigingsgebouw De Schakel in Dirksland. Vanaf 1963 veranderden de shows in tentoonstellingen. De shows waren – het woord zegt het al – puur bedoeld om de vogels aan het publiek te tonen. Terwijl op tentoonstellingen ook keurmeesters rondlopen om de vogels te beoordelen op onder andere postuur, kleur en conditie.
De tentoonstellingen, die de vereniging steeds in een ander dorp hield, vormden lange tijd een ware publiekstrekker. Het waren uitjes waar niet alleen de echte vogelliefhebbers op afkwamen, maar ook tal van anderen, waaronder hele schoolklassen. Burgemeesters of wethouders verzorgden de officiële opening van het evenement, dat jaar na jaar groeide. In 1966, bijvoorbeeld, schreven 33 leden niet minder dan 404 vogels in.
Professioneler
Als sociaal gebeuren hebben vogeltentoonstellingen in de loop van zeventig jaar verenigingshistorie wel aan betekenis ingeboet. Maar in ieder geval de vogelliefhebbers blijven wel komen om de met veel toewijding gekweekte parkieten (kromsnavels), tropische vogels en kanaries te bekijken. Dat al dat gevogelte de laatste jaren in steeds meer kleurschakeringen en -nuances te bewonderen is, kan een bezoekje aan de tentoonstelling tot een verrassende ervaring maken.
Er is nog meer veranderd. Sinds de jaren zeventig is er meer en meer aandacht gekomen voor hygiëne en huisvesting. Dierenwelzijn kortom. Zelfgemaakte hokjes, in de beginjaren van de vereniging gemeengoed, zie je niet meer op tentoonstellingen.
Al met al is alles veel professioneler en wetenschappelijker geworden: het kweken – waarbij het DNA tegenwoordig een rol speelt –, de verzorging, de huisvesting en de evenementen waarop de Eerste Flakkeese Vogelvereniging zich laat zien. De tentoonstellingen waren de afgelopen decennia onder meer te bezoeken in de Ford-garage, de Opel-garage, het Dienstencentrum, het schoolgebouw van Edudelta en tuincentrum Graka. De laatste jaren is de Victoriahal in Dirksland de thuisbasis van de jubilerende vereniging.
Wereldkampioen
Volgens het bestuur is de zeventigjarige er goed aan toe. De gezellige vereniging is bloeiend en telt ongeveer zestig leden. Verreweg de meeste leden wonen op Goeree-Overflakkee, maar er zijn er ook in bijvoorbeeld Bruinisse en zelfs het Noord-Hollandse Burgerbrug. De leeftijdsopbouw ziet er gezond uit, al mist de vereniging wel jeugdige aanwas. Voorzitter Kees Goedegebuure mag zichzelf zeventien keer wereldkampioen noemen.
De districtstentoonstelling op 17 en 18 december geeft de verjaardag van de Eerste Flakkeese Vogelvereniging een extra feestelijk tintje. Er zijn dan in de Victoriahal honderden vogels te zien uit de hele provincie. Natuurlijk draait het rad van fortuin ook.
Voor de leden die met hun vogels naar de tentoonstelling komen, is het oordeel van de keurmeester echter het belangrijkste. Een goede score voelt, naast de trots om je vliegende en kwetterende have te laten zien, als een beloning voor de ijver en de bezieling waarmee je je hobby uitoefent. Een hobby, die ook filosofische rust kan geven, naast een gevoel van verantwoordelijkheid.
