Opiniecolumn: Heen en weer
Nu betrap ik mezelf er wel op dat ik soms op de fiets wel eens een appje stuur. Vaak als ik op de fiets en denk: “Oh nee, vergeten te laten weten dat ik kom”, dan pak ik toch m’n telefoon en app ik het nog even. Of ik doe het om een nummer op te zoeken dat ik graag wil luisteren. Ik merk dan wel aan mezelf dat ik dan, net als die autobestuurder, dat ik niet zo hard fiets en soms ook een beetje heen en weer ga. Je hebt je aandacht er toch niet helemaal bij. Nu is het gelukkig nog nooit misgegaan, maar ik kan me best voorstellen dat er veel ongelukken gebeuren door appen tijdens het fietsen. Je aandacht is namelijk ergens anders en je kan daarom zomaar iets over het hoofd zien. Waarom we het toch blijven doen? Ik denk dat het komt, omdat we zo gewend zijn aan onze telefoons en het makkelijk is om gewoon even snel een appje te sturen. Want ja, wat kan dat nou voor kwaad?!
Zelfs als ik aan het lopen ben en ik zit op m’n telefoon, merk ik al dat ik m’n aandacht totaal niet bij het verkeer heb. Ik ga minder snel lopen en loop soms tegen dingen aan (nu kan dat overigens ook komen omdat ik erg onhandig ben, maar dat terzijde). Je aandacht ligt gewoon niet bij het verkeer en daarom kan ik me goed voorstellen dat het kan leiden tot een ongeluk: groot of klein.
Waar het vandaan komt of wat we eraan kunnen doen, weet ik niet zo goed. Voor mezelf weet ik in ieder geval dat als ik een appje stuur op de fiets dat ik dan beter even stil kan gaan staan of gewoon alleen heel kort een appje te sturen en dan m’n telefoon weer weg te doen. Het beste is natuurlijk om het helemaal niet te doen, maar ja, de verleiding is nu eenmaal groot ;).