Opiniecolumn: Bewondering
Het lijkt mij doodeng, er kan zoveel misgaan! Het ergste wat er voor mij zou kunnen gebeuren is, stel dat het helemaal fout gaat en je weet dat je het niet haalt, en dan zie je planeet aarde voor je neus terwijl je er niet op zit. Je kan je alleen maar voorstellen hoe je ouders, broer of zus, partner en je hond (!!) erbij zit op dat moment. Persoonlijk zou ik het echt niet durven.
Ik vind het idee van de ruimte wel erg gaaf. De maan, die ik elke nacht kan zien, daar heeft gewoon echt iemand opgestaan, en ik vind dat we ook al veel hebben geleerd over de ruimte. Als je er even over nadenkt is dat toch wel heel erg knap (klein applausje voor NASA). Ik heb ook zoveel wetenschappelijke vragen in mijn hoofd, zoals hoe komt het dat een satelliet in zijn baan om de aarde blijft en niet gewoon weg zweeft? En hoe is de zon ooit gaan branden, of was dat altijd al? En waarom hebben sommige planeten zo’n ring om zich heen? En hoe is de atmosfeer bij ons ontstaat en waarom hebben andere planeten dat niet?
Ik weet dat ik zeer waarschijnlijk antwoord zou kunnen krijgen op die vragen, maar dat wil ik juist niet. Ik wil er juist met zoveel ‘bewondering’ naar blijven kijken. Dat is misschien nog een reden voor mij om niet de ruimte in te willen.