Neem en lees: 'Mijn vader'
Zomaar een paar losse opmerkingen: was vader voor hen als kind de stoere, sterke man? Ontdekten ze zijn kwetsbaarheden toen ze ouder werden? Waarom was vader vaak zo druk en afwezig? Hoe zwaar drukte vaders ambt of bestuursfunctie op het leven van zijn kinderen?
Het is verleidelijk om uitgebreid in te gaan op de verschillende bijdragen. Maar dan is de ruimte hier te beperkt. Allereerst stel ik de verschillende vaders aan u voor aan de hand van de toepasselijke titels boven elk hoofdstuk.
- ‘Scheepsbouwer en bouwer aan het schip van de kerk’, door Prof. dr. A. Baars
- ‘Een vader als voorbeeld’, W(alter) Büdgen
- ‘Zoon Barend over vader Barend’, drs. B. Florijn
- ‘Een biddende vader’, ds. G. Hoogerland
- ‘Een irenische, godvrezende vader’, C. Th. Hovius
- ‘Een gedreven, kwetsbare vader’, Gert-Jan Segers
- ‘Een bankier met bevindelijke mildheid’, dr. R. Toes
- ‘Leerling van de Meester’, drs. P.J. Vergunst
- ‘Vader Laurens en zoon Laurens’, Mr. L. Vogelaar
Kerkdiensten in Canada
De ouders van ds. Baars bezochten hun zoon en het gezin vijfmaal in Canada. "Dat waren onvergetelijke tijden, zowel voor hen als voor ons. Opa las voor uit Nederlandse boeken en maakte er vaak iets dramatisch bij. Tijdens het verblijf van zijn ouders vond de bediening van het Heilig Avondmaal plaats in de gemeente. De kerkenraad gaf van harte toestemming om aan de bediening deel te nemen. Woorden uit Psalm 63 kwamen bij hem in gedachten: ‘O, Heer’, mijn ziel en lichaam hijgen en dorsten naar U in een land, dat dor en mat van droogte brandt, waar niemand lafenis kan krijgen…’ Dat waren woorden uit de Engelse Psalter die we aan het begin van de dienst zongen. De tekst voor de preek was Jeremia 31:3: ‘Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde…’ Woorden die al vroeger bijzondere betekenis voor hem gekregen hebben. Hij kon niet blijven zitten, maar vierde – zoals hij zelf zei – Avondmaal ‘in een vreemd land, in een vreemde taal, maar met geen vreemde Zaligmaker!'
Van Walter Büdgen het volgende. "Mijn vader als voorbeeld. Aan de volgende eigenschappen van mijn vader wil (de) ik mij in mijn leven graag spiegelen: openheid, brede belangstelling, integratie van zijn geloofsovertuiging in zijn leven, afkeer van kerkisme, ruimte in zijn hart voor de ander, (pastorale) bewogenheid met de medemens, vrijmoedigheid in het getuigenis tegenover de buitenwereld, gunning van het heil aan iedereen (kerkelijk en onkerkelijk), stabiel geloofsleven, kalme aanvaarding van kruis- en drukwgen, aanhoudend gebed voor zijn nageslacht."
Het laatste stukje uit het hoofdstuk van zoon Barend, over vader Barend Florijn: "Hij werd oud en der dagen zat. Het werd stiller, ook doordat vanwege de lockdown bezoek niet mee toegelaten kon worden. Tot het einde toe was hij geen man van grote geloofszekerheid, al vertel hij wel enige tijd voor het einde dat de Heere hem bezocht had met en vanuit Zijn Woord. Zo is hij gestorven, een principiële man, soms wat weerbarstig, een liefhebbende vader. Mijn vader."
Ds. G. Hoogerland over ds. A. Hoogerland: "Mijn vader was een mens met genade. Rijke genade. Van die genade moest hij leven als een bedelaar. Het spreken over zijn eigen ervaringen was voor hem niet moeilijk. Hij had dat betreft zijn hart op zijn tong. In zijn preken kon hij wel eens een inkijk geven in zijn eigen zielservaringen. En als hij goed gesteld was, klonk ook zijn verlangen door van zichzelf verlost te zijn, om ontbonden en met Christus te zijn. Hij zei wel eens: 'Ik hoop dat ik niet heel oud hoef te worden.' Die begeerte heeft de Heere vervuld. Vader is in het land hierboven. Daar zal geen inwoner zeggen: 'Ik ben ziek.'"
C. Th. Hovius over zijn vader ds. W. Chr. Hovius. "Aan het slot van een preek over Johannes 6:51 plaatste mijn vader een uitroepteken: 'Ik ben het levende Brood Dat uit de hemel neergedaald is; zo iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven. En het brood dat Ik geven zal, is Mijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor het leven der wereld.' Mijn vader benoemde drie punten: Wat Jezus geeft, hoe Jezus hartelijk uitnodigt en wat Jezus ervoor over heeft. Het slot van deze preek luidt: 'Het levende brood dat Hij ervoor over heeft, is Zijn eigen vlees, dat Hij voor het leven der wereld geven zal. Hij gaf Zijn leven en stierf aan het kruis tot verzoening. Zijn reddende gave had Hij over voor de wereld. Hij geeft Zichzelf ten behoeve van de wereld door Zijn overgave in de dood. Lof zij U, Christus!'"
Dr. R. Toes over zijn vader: "Ik denk vooral met respect terug aan mijn vader. In mijn dankbare herinnering blijven vooral zijn christelijke, bevindelijke mildheid, zijn relativeringsvermogen en zijn grote bestuurlijke kwaliteiten. En hij is in mijn leven persoonlijk van groot belang geweest door zijn rol in de stichting van en bestuurlijke activiteiten voor de Guido de Brès. Mijn school, als leerling, als leraar, als directeur en nu als bestuurder. Ik bewaar een iconisch moment in mijn geheugen: mijn vader zittend op een leunstoel in de voorkamer van de portiekwoning aan de Utenhagestraat in Rotterdam-Charlois. Het moet ergens in mei/juni 1970 geweest zijn. Ik was een ventje van 11 jaar. Hij had de namenlijst in zijn handen van de eerste leerlingen van de Guido de Brès. Het was gelukt! De aanmeldingen waren gekomen, zonder twijfel een gebedsverhoring. Hij las alle namen voor."
Een boek om ter hand te nemen, te lezen en te herlezen en ook om op ons in te laten werken. Helaas hebben we een keus moeten maken. De niet besproken herinneringen zijn niet minder dan de andere die wel besproken zijn. Schrijven is schrappen. Van harte aanbevolen.