Ethiek: Recht op abortus
Merkwaardiger was een actie in het Europese Parlement. Daar is een motie aangenomen waardoor abortus een recht van vrouwen wordt. Tot op heden is er in onze landen een abortuspraktijk waarbij ongeboren leven wordt beëindigd. Voor zover ik begrepen heb, is niemand daar gelukkig mee, hoewel er verschillend wordt gedacht over de mogelijkheden. Veel mensen vinden dat het moet kunnen. Vanuit de Bijbel is echter het leven vanaf de moederschoot voluit menselijk leven en dus ook voluit beschermwaardig. De huidige praktijk, waarbij abortus mogelijk is tot 24 weken van de zwangerschap, is heel erg ingrijpend. Eigenlijk is het ongeboren leven volstrekt vogelvrij. Wie een kindje wil laten weghalen, kan dat gerust laten doen, ook de vijf dagen-termijn van bezinning roept meer en meer weerstand op. Laten we hopen dat een dergelijke kleine drempel in de toekomst behouden blijft, alhoewel veel partijen ook daar vanaf willen.
Maar in het Europese Parlement is de meerderheid al weer een stap verder. Abortus wordt een recht voor vrouwen. Zoals we dus recht hebben op onderwijs, vrijheid, godsdienst en tal van andere zaken, zo ook moet er een soort grondrecht komen op abortus. Achter dit voorstel zit de gedachte van volstrekte autonomie van de vrouw. In onze individualistische cultuur bepaalt zij, en zij alleen wat wel en niet mag. En kennelijk wil de meerderheid in Europa dat uitbreiden naar het ongeboren leven. Onwillekeurig rijst de vraag wat wel precies het volgende project in dit opzicht zal zijn. Er zijn ook mensen die voltooid leven willen bevorderen. Misschien komt er ook wel een soort recht op zelfdoding. Dat lijkt mij voor ouders met jonge kinderen een heel lastige zaak. Het kan zomaar zijn dat kinderen negatieve gevoelens hebben met ernstige gevolgen. Kortom, we komen in een cultuur terecht waarin het leven een relatieve waarde heeft. Het gaat om een wereld waarin meer de kwaliteit dan het geschenk van het leven centraal staat. Het gaat eigenlijk om een wereld waarin de dood een soort verlengstuk van het leven is geworden.
Die wereld komen we helaas heel veel tegen in de samenleving. Los van diepe christelijke wortels is dit eigenlijk de meest voorkomende opvatting van veel mensen. Ook in de coronacrisis komen we die gedachte tegen. We moeten ons niet zo druk maken over de dood, want die hoort nu eenmaal bij het leven. De Bijbel denkt hier echter heel anders over. De dood is een gevolg van de zonde. Dat mensen sterven, heeft te maken met onze breuk met de Schepper. De dood is Gods oordeel over de zonde. We mogen daarom best zwaar tillen aan de dood. Daarop volgt immers het oordeel van God.
Maar laat ons terugkeren naar abortus als recht van de vrouw. In de media is er weinig ophef over geweest, terwijl het wel om diep ingrijpende zaken gaat. Het gaat ook om iets wat veel verder gaat dan alleen abortus. Wie een beetje nadenkt, beseft dat er meer dingen op het spel staan. Hoe zal de samenleving, waarin het leven op zo’n lage plaats staat, er over enkele decennia uit zien? Soms kun je het ergste vermoeden. Dat Hongarije een wet verandert, is iets wat veel rumoer veroorzaakt. Er zijn andere dingen die wellicht ingrijpender zijn en waar meer vragen over gesteld kunnen worden. Wat is het daarom belangrijk dat oprechte christenen ook in die verbanden een helder getuigenis laten horen. Tot de wet en tot de getuigenis, zo lezen we in de Bijbel. Het zijn woorden die ook vandaag nog voluit kracht hebben.