Opiniecolumn: Nucleaire kerncodes achter slot en grendel
Illustratief is de grote rode knop om de atoombommen te lanceren – hoewel dat in het echt niet zo werkt, heb ik me laten vertellen. Afijn, (bijna) niemand wil natuurlijk dat de halve mensheid wordt uitgeroeid door atoomwapens. Daarom hebben gewone stervelingen zoals u, jij en ik daar geen toegang toe. Landen beschermen hun nucleaire arsenaal uitstekend… toch?
Het is geen geheim dat de Verenigde Staten – net als een handjevol andere landen – al enkele tientallen jaren een vrij uitgebreide collectie atoomwapens heeft. Op verschillende plekken in én buiten het land zijn ondergrondse raketsilo’s met kernwapens gerealiseerd. In 1962 werden die aan een gecentraliseerd autorisatiesysteem gekoppeld. Dit was bedoeld als extra bescherming, om te voorkomen dat ze in verkeerde handen zouden vallen. Mensen kregen enkel autorisatie via een achtcijferige code. Niet iedereen was echter even blij met deze extra code, want dat vertraagde de reactietijd als de massavernietigingswapens dringend nodig waren – wat in de Koude Oorlog niet ver weg leek. Daarom werd de code weer gereset. Wat bleek? Twintig jaar lang was de nucleaire lanceercode 00000000. Wat zou dáár nou mis mee kunnen gaan?