Vreemdelingschap
De coronamaatregelen hebben dit proces denk ik verder versterkt. Ruim twee jaar geleden was het vrijwel ondenkbaar dat digitale media hun intrede zouden doen in de eredienst. Vandaag de dag maken we er volop gebruik van, hoewel de ene gemeente daar wat anders mee omgaat dan de andere. Maar de computer, het internet en de digitale snelweg hebben hun intrede gedaan en dat is vrijwel onomkeerbaar. Het is trouwens zeer de vraag of we wel ooit zullen terugkeren naar het ‘oude normaal’. Wie de huidige berichten uit India volgt, kan daar zo zijn vragen bij hebben. Het lijkt er nog niet op dat er een uitweg uit de crisis is gevonden.
Er zijn echter ook veranderingen die nog dieper ingrijpen in het maatschappelijke en kerkelijke leven. De plaats van de zondag als rustdag staat heel sterk onder druk. De winkels gaan meer en meer open op zondag en ook andere zaken komen op de helling. De oude gedachte van een samenleving die is opgebouwd uit allerlei verbanden zoals gezin, huwelijk, familie, scholen en kerken lijkt meer en meer verlaten te worden. De samenleving is voor velen de optelsom van individuen. De overheid en het individu is voor veel mensen de regel geworden.
Ten slotte zien we ook op godsdienstig en moreel terrein grote verandering. Het zelfbeschikkingsrecht van mensen is een belangrijke norm geworden. Rond het begin en het einde van het leven krijgt dit steeds meer handen en voeten. De discussie over vrijwillige beëindiging van het leven is daarvoor illustratief. Nederland is een land zonder God, de Bijbel en de kerk geworden. Miljoenen mensen horen niet meer elke week Gods heilzame tien geboden voorlezen. Het werkt door op allerlei terreinen en langzaam aan voel je je min of meer een vreemdeling in dit land.
Het is denk ik iets waar we veel over na moeten denken. Hoe gaan we om met de huidige situatie? Sommigen zien veel heil in een terugkeer naar vroeger. Er waren vroeger dingen die beslist anders waren. Ruim 50 jaar geleden werd er in ons land meer rekening gehouden met Gods geboden. De voortgang in de tijd heeft ons dus niet dichter bij de Heere gebracht. Maar toch moeten we met terug naar vroeger wel oppassen. Ook 50 jaar geleden waren er zondaren op de aarde. Ook duizend jaar geleden waren er zondige mensen. Terug naar vroeger brengt ons in een andere tijd, maar het is wel een wereld buiten het paradijs. Een wereld los van God dus. En een christen weet dat mensen terug moeten naar God. We moeten ook in 2021 terug naar Genesis 3. Daar is de ellende in de wereld begonnen. Daar lezen we echter ook over het goede antwoord. God beloofde een Zoon der vrouw. Christus is het enige goede antwoord in een zondige wereld.
Eigenlijk is een christen op aarde altijd een vreemdeling. Hij hoort er eigenlijk gewoon niet bij. Hier op aarde is hij een pelgrim die elke keer weer tegen zichzelf en de zonde aanloopt. Zijn hart ligt niet in deze wereld. Het hart ligt in de toekomende wereld. Misschien voelen we ons vreemdeling in ons huidige land. De kerk van Christus is nooit anders geweest op deze aarde. Het leven van de gelovigen is verborgen met Christus in God. Het zou niet verkeerd zijn als dat vreemdelingschap meer zou worden beleefd. Want dergelijke vreemdelingen komen eenmaal Thuis. Die gaan naar het Vaderhuis met zijn vele woningen. Daar is de reis ten einde en begint het ware leven.