Koninklijk bezoek maakt heel wat los in Dirksland
"Een bijzonder moment, wat een verrassing." "Dat scheelt wel een slapeloze nacht. Ik denk dat je zoiets maar één keer in je leven meemaakt." "Moet je eigenlijk een buiging maken?" Zomaar een kort gesprek tussen twee medewerkers, voordat de koning aanschoof om hun relaas te horen. Hij had zijn rondje door het ziekenhuis, inclusief de covid-afdeling, er net op zitten.
Artsen, verpleegkundigen, medewerkers die de inkoop van persoonlijke beschermingsmiddelen doen, de geestelijk verzorger - vanuit verscheidene invalshoeken kwamen de verhalen los. Daarbij gaf koning Willem-Alexander eens te meer blijk van zijn betrokkenheid. Hij was duidelijk naar Dirksland gekomen om zijn oor te luisteren te leggen en iedereen te bemoedigen en sterkte te wensen.
Zó intens
"We moesten alles uitvinden, niets was bekend", kreeg de koning te horen over de eerste coronagolf. "In maart gingen alle alarmbellen af en moesten we snel handelen. Er waren steeds veranderingen, dus je moest ook elke keer aanpassen en opnieuw gaan organiseren. Het was heel spannend. Medewerkers waren bang zelf besmet te raken."
"Lastig: je ziet patiënten die het redden, maar je ziet er ook die het niet redden. Een echtpaar op één kamer. De vrouw overlijdt en vier dagen later overlijdt de man ook. De kinderen zijn binnen enkele dagen hun vader en moeder kwijt… Dat is zó intens, dat vind ik zelf heel erg."
"Het heeft me wel wat tranen gekost, dat mag u gerust weten", zei een verpleegkundige. De koning: "Het went nooit." "Nee, nooit." De geestelijk verzorger: "Je bent professional, maar tegelijkertijd ben je als een familielid voor de patiënt. Je vecht mee. Het is heel emotioneel, niet in woorden uit te drukken."
Uitdagend
Koning Willem-Alexander hoorde over het wezen van een streekziekenhuis, waarin je als medewerker algauw een bekende als patiënt op de covid-afdeling tegen kunt komen, de samenwerking met andere ziekenhuizen, de logistiek en de levering van persoonlijke beschermingsmiddelen, die niet altijd op rolletjes liep. "We hebben uiteindelijk nooit zonder gezeten. En daar kunnen we best trots op zijn." Het vinden van voldoende personeel, ook zo’n uitdagend onderwerp. Evenals het uitstellen van ‘reguliere’ zorg omdat corona alle aandacht opeist, met een 'stuwmeer' van andere patiënten als gevolg.
Op zijn vraag hoe het nu in de verpleeg- en verzorgingshuizen gaat, kreeg de koning te horen dat er door vaccinatie geen besmettingen meer zijn. En dat na de ouderen nu jongere mensen een coronabesmetting oplopen.
Aandacht en liefde
"De een heeft een zere keel en de ander moet het met de dood bekopen. Je staat met je rug tegen de muur. Je wilt helpen, maar het gaat niet… Je bent machteloos. Je kunt soms alleen aandacht en liefde geven. En daar krijg je veel dankbaarheid voor terug. Dat is hartverwarmend. Wat wij in korte tijd meemaken, maak je normaal gesproken in je hele verpleegkundige carrière niet mee."
Maar er waren, heel paradoxaal, ook mooie dingen in coronatijd: collegialiteit, voorbeelden van liefde, het delen van kennis. "We hebben elkaar gevonden", zei een arts. Een ander: "Iedereen staat vooraan om mee te helpen." "Je raakt echt onder de indruk van de veerkracht en van wat je als team kunt bereiken als je samen de schouders eronder zet."
Doos tissues
Koning Willem-Alexander was zichtbaar onder de indruk van de gesprekken. Hij kreeg als attentie een doos tissues mee. "Voor de tranen." Erbij zat een kaartje met de woorden veerkracht en teamwork. Na een en ander in ontvangst te hebben genomen en na zijn hartelijke afscheidswoorden, stapte de koning weer in de auto. Die moest zich een weg banen tussen alle mensen die er inmiddels lucht van hadden gekregen dat er hoog bezoek was in het ziekenhuis. Dat dinsdag 13 april een gedenkwaardige dag was voor Dirksland.
