Oud & Wijs: Voormalige gemeentesecretaris Cor Noorthoek: "Vier grote partijen met een afwachtende houding, dan heb je echt een lastige klus"
Cor Noorthoek (1934) uit Stellendam volgt de politiek op de voet. "Het is een soap op het ogenblik, als je naar de kabinetsformatie kijkt." Als oud-gemeenteraadslid voor het CDA van de gemeente Goedereede en oud-gemeentesecretaris van de voormalige gemeente Dirksland, heeft het zijn interesse, maar, zo moet hij eerlijkheidshalve bekennen: "Het is ook weer niet dat ik er nu slecht van slaap." De kranten liggen op tafel. Hij houdt zich graag geïnformeerd. "Ik heb er ook alle tijd voor. Ik vind het interessant om het allemaal te volgen. Het is een leuk spel." Cor vervolgt: "Neem nu de verkiezing van de nieuwe Kamervoorzitter. Als je weet hoe die processen gaan, dan ben ik er niet zeker van dat er toch een en ander gekonkelfoesd is. Wilders hoorde je daar ook al over. Ik heb begrepen dat Rita Verdonk jaren geleden ook een functie elders aangeboden heeft gekregen, als burgemeester van Rotterdam. VVD-politici van toen ontkennen dat nu, maar het blijft toch opmerkelijk. Volgens mij is er niets nieuws onder de zon. Het is een rommeltje. Geen wonder dat het vertrouwen van de burger in de overheid afneemt. Het is steeds wel het doel de politiek open te gooien en transparanter te maken voor de burger, maar voor we zover zijn… Ik zie het niet gebeuren."
Spil
Dat nu met Tjeenk Willink als nieuwe formateur voor een ouder iemand is gekozen, vindt Cor Noorthoek een goede zaak. Tjeenk Willink zelf vond het maar armoedig dat ze bij een 79-jarige uitkwamen en sprak zijn verbazing uit dat ze geen jonger iemand konden vinden. Cor denkt zeker dat Tjeenk Willinks ervaring een hoop bij kan dragen. "Dit is een moeilijke opdracht. Met vier grote partijen, die allemaal een afwachtende houding aannemen, heb je echt een lastige klus. Tjeenk Willink is al betrokken geweest bij eerdere kabinetsformaties. Hij kent dus het klappen van de zweep. Ik heb er wel vertrouwen in, dat hij ze bij elkaar kan brengen."
Cor was gemeentesecretaris in Dirksland van 1977-1986. "Tegenwoordig noemen ze dat griffier. Ik gaf leiding aan het personeel van de gemeentesecretarie. Je vormt dan een team samen met de burgemeester. We bereidden de gemeenteraadsvergaderingen voor en deden alle voorbereidingen en de verslaggeving voor de B&W-vergaderingen. Je houdt iedereen scherp en alert en zorgt dat zaken worden opgevolgd. Je bent de spil van het ambtelijk apparaat." Na tien jaar gemeentesecretaris te zijn geweest, solliciteerde hij op de functie van directeur van de Visafslag. Hij kreeg de baan, die een groot beroep deed op zijn managementcapaciteiten en zakelijk inzicht. Het was veel verantwoordelijkheid. "Het was toen een bedrijf met een jaaromzet van 80 miljoen. Och, als je dan nu op de kaai van Stellendam kijkt." Het gaat hem duidelijk aan het hart. "Ik las toevallig onlangs in de krant dat Stellendam voor Engelse schepen een haven is waar ze niet mogen komen. Het is een gevolg van de Brexitregels. De Stellendamse scheepswerven Damen Maaskant Shipyards en Padmos lopen hierdoor grote opdrachten mis. Het dok is nu leeg. Het is een drama." Gelukkig heeft het ministerie van LNV recentelijk nieuwe afspraken gemaakt en mogen Engelse schepen weer naar Stellendam voor onderhoud.
Geldershof
Cor hield van het lobbyen, het netwerken, het onderhouden van contacten en het onderhandelen. "In mijn tijd in Dirksland was woningbouw een groot thema. Er was toen nog geen bestemmingsplan dat woningbouw mogelijk maakte. Ik ben daar toen flink mee bezig geweest. Molenzicht was de eerste wijk die we konden realiseren. Uiteindelijk is dat nog vrij vlot gegaan, omdat de grond die daarvoor nodig was, in handen was van een raadslid. Het maakte de onderhandelingen gemakkelijker, omdat je elkaar kende." Het was een leuke tijd. Ook aan de totstandkoming van de Geldershof heeft Noorthoek bijgedragen. Hij had B&W voor het eerst gerapporteerd over een verzorgingshuis in Dirksland. Zijn initiatief werd beloond. Cor mocht daarom in 1986 de officiële opening verrichten van het complex. "Ik heb in de bouw van de Geldershof heel veel tijd gestopt." Het was een moeilijk project met een bouwstop en een beddenstop. Het complex werd zonder overheidssteun gebouwd en dat was toen een unicum. "De contacten met de architect waren heel goed. Hij attendeerde ons erop dat er in de toekomst veel meer mensen in een rolstoel zouden zitten of een rollator zouden gebruiken. Daarom heeft de Geldershof nu zo’n ruime recreatiezaal."
Scootmobiel
Achteraf heeft Cor weleens spijt gehad dat hij gesolliciteerd had naar de baan bij de Visafslag. Want als hem iets in die periode duidelijk werd, was het dat zijn hart meer lag bij werken bij een gemeente. "Ik had het bij de gemeente zo naar mijn zin gehad. Ik kon goed met de mensen opschieten, met het personeel en de politiek. Ik heb ook altijd fijn gewerkt met de burgemeesters, eerst Bos en later Oversier. De lijnen waren kort. Iedereen kende elkaar. Net als later in Goedereede, als raadslid. Dan werd je door mensen aangesproken, die een probleem hadden. Je wilde wat voor mensen betekenen en je maakte je daar hard voor. Tegenwoordig is dat allemaal zo anders. Met één grote gemeente is niet iedereen meer zo betrokken. De raadsleden komen nu uit zoveel dorpen. Wat geeft een Achthuizer nu om Dirksland, of een Ouddorper om Middelharnis? Vroeger wist iedereen in de Dirkslandse raad waar je het over had, als er een probleem was met een putdeksel in de Voorstraat." Het is allemaal groter, onpersoonlijker en anoniemer. Cor werd er pas weer mee geconfronteerd, toen hij een scootmobiel aanvroeg bij de gemeente. "Je wordt afgescheept met geautomatiseerde briefjes, zonder handtekening. Na de verstreken termijn krijg je dan weer een briefje, dat het niet gelukt is de termijn te halen. Ze kennen de mensen niet eens meer, die ze schrijven. Daar zou je vroeger geen genoegen mee genomen hebben. Maar ja, zo gaat dat tegenwoordig. Ze zullen het wel druk hebben. Of het is corona. Dat wordt tegenwoordig ook vaak als dooddoener gebruikt, als dingen vertraagd zijn of niet gebeurd."
Bezig
Hij zou uiteindelijk maar twee jaar directeur zijn van de Visafslag. Die dag in 1990, hij was pas 53 jaar, kreeg hij een hartinfarct. Het veranderde alles. Er volgde een openhartoperatie, een besmetting met een ziekenhuisbacterie, vier maanden in het ziekenhuis en een heel lang en moeizaam herstel. Het was een zware tijd. "Ik ben toen noodgedwongen met mijn werk gestopt. Ik werd afgekeurd en kreeg ontslag." Opgegroeid in een arbeidersgezin, was hij na zeven jaar lagere school aanvankelijk in de landbouw aan het werk gegaan. Vijftien jaar avondstudie had hem hogerop gebracht. Dat hij nu met werken moest stoppen, was een hard gelag. "Ik heb er lang niet aan gewild. Ik heb me veel te druk gemaakt. Geleidelijk ben ik toen allemaal bestuursfuncties gaan bekleden en zo kon ik op een gegeven moment mijn dagen toch weer vullen." Cor zat overal ‘op en in’. Bep, zijn vrouw valt hem bij. "Hij was altijd bezig. Hij was altijd weg. Hij bemoeide zich met alles, maar hij deed het graag." Cor was ruim dertig jaar bestuurslid bij de Rabobank en was als secretaris verbonden aan het bestuur van het Van Weel Bethesda Ziekenhuis, was voorzitter van Ons Belang, de Visserijvereniging en bestuurslid van de STC, waaronder de visserijschool ressorteerde en was agent bij de KNRM. Hij kreeg voor al zijn bewezen diensten in 1999 de Ridderorde van Oranje-Nassau opgespeld.
Huis
Cor woont nog steeds in zijn geboorteplaats Stellendam, samen met zijn vrouw Bep, in ’t Spectrum. Ze hebben een dochter, Marian, en drie kleinkinderen, twee jongens en een meisje. Cor is nu mantelzorger voor zijn vrouw. Ze heeft MS en Parkinson. "We zijn al 61 jaar getrouwd en hadden voor die tijd al tien jaar verkering." Bep knikt bevestigend. Cor vervolgt: "We stonden op de wachtlijst voor een huis. Als je het huis niet nam als het je werd aangeboden, kwam je meteen weer onderaan de lijst. We zijn daarom toen getrouwd." Cor lacht: "Anders hadden we nu vast nog met elkaar gelopen!"
