Ethiek: Vreemdeling in eigen land
Uiteraard heb ik daar als predikant veel minder last van dan veel gemeenteleden. Je zult maar in de bouw werken, waar de wereldse muziek de hele dag aanstaat. Of in een supermarkt, waar de zondag een gewone werkdag is geworden. Het kan ook zijn dat je aan allerlei activiteiten moet meedoen buiten het werk om. Teambuilding is in het huidige bedrijfsleven soms heel belangrijk. Je kunt je er soms amper aan onttrekken. Kortom, we ademen de huidige seculiere cultuur volop in. Het geeft soms veel ademnood in Bijbelse zin.
Daar komt dan ook de huidige coronasituatie nog bovenop. Vaak zitten we hele zondagen thuis om naar een scherm te kijken. Het gemeenteleven raakt onder druk en de ontmoeting in Gods huis is minder geworden. Ook kunnen we vaak niet meer goed met elkaar de psalmen zingen. Het moet allemaal iets gedempter in verband met de verspreiding van het virus. Het geeft echter wel vragen en het doet pijn. Ook voor gezinnen en huwelijken geeft dit veel spanning. Bovendien duurt de huidige situatie al meer dan een jaar.
De vraag rijst hoe we in deze wereld staande blijven. Door de eeuwen heen heeft de kerk geworsteld met de omringende samenleving. De brieven van de apostel Paulus laten ons een aangrijpend beeld zien van de heidense wereld waarin de eerste christenen hebben geleefd. Ook in andere eeuwen zijn er steeds hele diepe vragen geweest. In de 14e eeuw was er een grote pestepidemie in Europa. Ongeveer een derde deel van de inwoners werd in ongeveer 2 jaar tijd met de dood geraakt. Dat zijn dingen die wij ons eigenlijk niet voor kunnen stellen. Het is echter wel werkelijkheid geweest.
Vandaag de dag zijn er ook veel geestelijke zorgen. Meer en meer zien we dat de gedachte aan God en de eeuwigheid wegslijt uit het denken. De nadruk voor veel mensen ligt op het hier en nu. We willen graag leven en liefst zo lang mogelijk. De welvaart en de weelde draagt daar ook een forse steen aan bij. In het licht van de Bijbel echter is de mens geschapen voor de eeuwigheid. Dit leven is toch niet anders dan een gestadige dood. Het belangrijkste is niet hoe we het leven doorkomen, maar hoe we eruit gaan. Het besef van een eeuwigheid stempelt de boodschap van de Bijbel. We geloven in de eeuwige God.
Dat besef maakt ons op aarde vreemdelingen. We zijn hier niet thuis. Vooral in onze tijd mag dat besef wel meer en meer gevoed worden. De kerk is een geestelijk lichaam en de leden ervan vinden hun leven in de gemeenschap met Christus. Eigenlijk is een christen, iemand die de zalving van Christus deelachtig is, hier helemaal niet thuis op aarde. Hij leeft als een vreemdeling op weg naar het Vaderhuis met zijn vele woningen. Hoe moeilijk onze tijd wellicht ook is, maar de uitkomst is zeker. Christus stond op uit de doden. In de levende Christus ligt de toekomst gegarandeerd voor allen die in Hem geloven. Wat geeft dat een verlangen en uitzien in het hart. Die Zaligmaker heeft bij Zijn heengaan gezegd: ‘Ik leef en gij zult leven’. De Heere wijst hier op het leven der heerlijkheid. Dat is de plek waar een christen Thuis komt. De weg door de wereld is maar kort. Het einde zal voor elke gelovige heerlijk zijn. Waren we maar wat minder thuis in deze wereld. Het zou doen uitzien naar de toekomende stad.