Opiniecolumn: Een eitje
Overbodig om te zeggen misschien, dat dit mijn favoriete dag is om te werken. Nog even genieten van al het lekkers, want na carnaval begint de vastentijd, een tijd van sober leven en eten en bezinning. Ik heb altijd wel respect voor mensen die 40 dagen lang stoppen of minderen met iets wat normaal gesproken een grote rol speelt in het leven. Het lijkt me dat je een stuk bewuster gaat leven, nieuwe hobby’s ontdekt of tot nieuwe inzichten komt. In deze coronatijd zijn we eigenlijk allemaal, noodgedwongen, aan het vasten. We kunnen niet meer shoppen, op het terras zitten of naar de sportschool. Als je het zo bekijkt, lijkt 40 dagen vasten een eitje vergeleken bij het jaar dat we allemaal achter de rug hebben en waar maar geen eind aan lijkt te komen. We ontwikkelen voor onszelf een nieuw normaal. Voor de een brengt dat positieve nieuwe inzichten, de ander blijft maar tegen blokkades oplopen. Je leert jezelf kennen, ontdekt hoe je reageert op situaties waarvan je nooit gedacht had dat je daar in zou komen. Een jaartje vasten, we hebben het wel volbracht met z’n allen, dan zouden 40 dagen toch ook moeten lukken?