Neem en lees: Het bruisen van de zee gestild
Shepard groeide op in Engeland en studeerde theologie in Cambridge. Zijn ernst en puriteinse prediking wekten wrevel en bisschop Laud verbood hem uiteindelijk te preken.
Na de dood van zijn oudste zoon, stak Shepard in 1635 de Atlantische Oceaan over naar Nieuw-Engeland (Amerika). Hij betekende er veel voor kerk en samenleving en was betrokken bij de start van de beroemde Harvard Universiteit. Shepard verloor er in korte tijd zijn eerste en zijn tweede vrouw en een paar kinderen. Ondanks al dit verdriet erkende hij de Heere voor vele zegeningen. Zelf stierf hij op 44-jarige leeftijd.
In het 'Woord vooraf' wordt door een vriend, William Greenhill, een rake typering gegeven van deze puriteinse predikant: ‘Een man van buitengewone godzaligheid, innige gemeenschap met God, ervaren in de bedrieglijkheden van ’s mensen hart, bekwaam om de duistere hoeken van de kleine wereld te verlichten.’
Wanneer u deze autobiografie en gedeelte uit zijn dagboek leest, zult u merken dat deze typering klopt.
Wat schetst Shepard in zijn autobiografie? Zijn moeitevolle, maar ook gezegende leven. In het dagboek over de jaren 1640-1644 proeven we Shepards diepe geestelijke worstelingen als predikant in New England.
Shepards opstelling tegenover de Kerk van Engeland wordt door aartsbisschop Laud niet gewaardeerd, daarom krijgt hij in 1630 een preekverbod. Vrienden van Shepard, zoals de bekende predikant Thomas Hooker, vertrekken naar New England (nu de Verenigde Staten). Shepard wil hen daarin volgen. Hij besluit in 1633 om met zijn gezin de oceaan over te steken. Het wordt een enerverende reis, met veel tegenslagen, maar… de Heere zorgt.
Op pag. 14 is een kaartje opgenomen, zodat de lezer de verschillende plaatsen kan zien, daarnaast op pag. 15 en 16 is een overzicht van het leven van Thomas Shepard te vinden. Opmerkelijk is het vele wat hij in zijn korte leven heeft meegemaakt, gelet ook het feit dat hij op 44-jarige leeftijd is overleden. Een soort stamboom van het gezin is opgenomen op pag. 16 en daarnaast op pag. 17 nog een verhelderend kaartje.
Dan treffen we een voorwoord van hemzelf aan bij zijn autobiografie, gericht aan zijn geliefde zoon Thomas Shepard jr. (geboren in 1635 in Engeland en overleden in 1677).
Daar geeft hij ook de redenen op om te vertrekken: "hij werd in het Oude Engeland vervolgd om de waarheid van Christus, die wij uitdroegen. We durfden daar niet te blijven, daar bekend zou worden (waar wij verbleven) als wij ons kind daar lieten dopen. Daarom haastten we ons naar New England. En ook al was je, mijn geliefde zoon, nog niet geboren, toch was je toen al in de gevaren van de zee in de buik van je moeder. Zie dan hoe wonderlijk God je heeft bewaard, zodat je nog in het leven bent. En je moeders baarmoeder en de verschrikkelijk zee zijn niet je graf geworden. Verwonder je erover en heb deze God voor altijd lief."
De autobiografie bevat een aantal hoofdstukken. Enkele titels zal ik u niet onthouden, maar het is niet gemakkelijk om citaten aan te reiken. Trouwens, het is aan te bevelen het boek zelf ter hand te nemen en ook de voetnoten te raadplegen, samen met de kaartjes, dan wordt een en ander duidelijker.
‘Geboorte en jonge jaren, studie, bekering, diepe overtuigingen, Christus geopenbaard, hulppredikant, verbod om te preken, vertrek uit Newcastle, ziekte en dood van oudste kind, aankomst in New England, beproeving door dwaalleer, Indianen, opnieuw getrouwd, zoon geboren, vrouw sterft. Aangevuld met notities van Shepard bij deze autobiografie.
Wie van de preken van de puriteinen houdt, zal dit boek zeker in zijn bezit willen hebben. Van harte aanbevolen, maar neem wel de tijd om het geheel goed door te lezen. Zelf moesten we telkens terugbladeren om de draad weer op te pakken. Maar het is de moeite waard. Ook de gedeelten uit het dagboek! Neem en lees!