Ingezonden: Misstanden bij adoptie
Niet alleen omdat de adoptie van onze dochter uit China, nu al weer bijna 30 jaar geleden, totaal anders is gegaan dan zoals beschreven is in het artikel van Eilanden-Nieuws. Maar zeker ook omdat vele adoptieprocedures wel goed zijn verlopen en vele geadopteerde kinderen hier in Nederland de kans hebben gekregen een gelukkig bestaan op te bouwen. Dat blijkt o.a. uit de reactie en de onderzoeken die dr T. Schulpen, kinderarts en vele jaren zeer nauw betrokken bij de internationale adopties, heeft gedaan.
Wij hadden ons aangemeld bij de stichting Wereldkinderen. Een zeer gerespecteerde organisatie met een jarenlange ervaring in de adoptiewereld en werkend met toestemming van het Ministerie van Justitie. Zij vroegen een eenmalig bedrag voor alle kosten behorende bij de adoptieprocedure. Reis- en verblijfskosten waren uiteraard voor eigen rekening. Geen extra betalingen daar ter plekke, aan niemand en aan geen enkele andere organisatie. Volgens de autoriteiten aldaar was het ons toegewezen kindje een vondeling, een meisje, i.v.m. de toen geldende één kind-politiek. Het weeshuis, ergens in de binnenlanden van China, zag er, naar lokale begrippen, goed uit. De kinderen waren goed doorvoed en gekleed. Er waren veel verzorgers. De biologische leeftijd van het meisje dat voor ons bestemd was, klopte heel goed met de leeftijd volgens haar paspoort (6 maanden). Dezelfde ervaring hadden 3 andere adoptieouders met wie wij de reis maakten.
Natuurlijk, hard bewijs dat de notariële akten correct waren hadden we niet. Of de notaris ook echt een notaris was en of de directeur ook echt de directeur was en niet een partijbons en of onze dochter echt een vondeling was, dat weten wij uiteraard allemaal niet, maar de gastvrijheid die wij in het weeshuis ondervonden, de liefdevolle verzorging die wij daar zagen en de algehele entourage gaf ons steeds een goed gevoel.
Wij realiseerden ons terdege dat wij natuurlijk slechts die dingen mochten zien die de goedkeuring hadden van de lokale autoriteiten of het partijbestuur.
Eén enkele ervaring is natuurlijk geen bewijs, maar toont wel aan dat adoptieprocedures niet per definitie verkeerd zijn of verkeerd uitpakken. Onze dochter is daar het bewijs van: een gezonde, evenwichtige, vrolijke en intelligente jonge vrouw, die helemaal happy is in Nederland.
De conclusies uit het rapport van de commissie Joustra liegen er niet om, maar doen o.i. geen recht aan de (gelukkig) vele adoptieouders die vol overgave en liefde een adoptieprocedure zijn begonnen en succesvol hebben afgerond, zonder nare ervaringen. Maar doen ook zeker geen recht aan de geadopteerde kinderen die door deze conclusies en zeker ook door het besluit van minister Dekker om per heden alle adopties stop te zetten (behalve die adopties die al lang in gang gezet zijn) het idee aangepraat krijgen dat zij allen onder valse voorwendselen naar Nederland zijn gehaald en daarbij ook nog in een identiteitscrisis kunnen belanden omdat ze gaan twijfelen aan hun eigen identiteit.
Het is teleurstellend dat dit laatste aspect niet meegewogen is in het rapport van de commissie Joustra en dat de minister niet eerst pas op de plaats heeft gemaakt alvorens deze beslissing te nemen, om uit te zoeken welke landen en welke adoptieorganisaties er malafide praktijken op na houden. Dat zou rechtvaardig zijn voor alle geadopteerde kinderen die hier in Nederland de kans hebben gekregen een menswaardig bestaan op te bouwen met respect voor hun eigen identiteit. Hun toekomst zou er in hun geboorteland zeker anders uit hebben gezien.
Naam en adres bij de redactie bekend.