“Het gaat hier om de werkelijke vragen op het snijvlak van leven en dood”
“Leeftijd maakt voor mij niet uit”, zegt ds. Donselaar, zittend achter zijn bureau bij het raam. Tussen de stapels papieren heeft een bronzen beeld van een herder met schapen een centrale plek gekregen. Het is een afscheidscadeau van de laatste gemeente, die hij diende. “In het gemeentewerk had ik veel contact met ouderen en kwam ik regelmatig in woonvoorzieningen voor mensen met dementie. Maar ik sprak ook jonge gezinnen, die weer heel andere vragen hebben dan mensen met een hogere leeftijd. Wat het contact met de ouderen in Nieuw-Rijsenburgh anders maakt, is dat de mensen die hier wonen voor het grootste deel in hun laatste levensfase zitten. Dat zorgt voor meer openheid, waardoor er sneller een diepgaand gesprek ontstaat. Het gaat hier om de werkelijke vragen op het snijvlak van leven en dood.”
Ds. Donselaar is getrouwd en heeft samen met zijn vrouw vier kinderen van zeven, acht, vijftien en zestien jaar. Nog een kleine maand zal hij wekelijks op en neer rijden vanuit Nijkerk. In maart hoopt het gezin een woning in Sommelsdijk te betrekken. De predikant zal zijn werk gaan doen vanuit de Hervormde Gemeente Sommelsdijk.
Sluimerend verlangen
Ds. Donselaar werd in 1969 geboren in Oosterland. Na zijn schooltijd werkte hij vijftien jaar in het autobedrijf van zijn vader. Predikant werd hij op zijn veertigste. “In mijn kindertijd en jeugd was ik al wel met de dingen van de Heere bezig. Ik was ook kerkelijk betrokken. Maar toen ik gegrepen werd door de liefde van Christus, ontstond er door de jaren heen gaandeweg een sluimerend verlangen om deze boodschap van Gods liefde door te geven."
"De eindigheid van het leven begon meer en meer door te dringen. Mensen om je heen die stierven. Zelf waren we betrokken bij een heftig verkeersongeval in Schotland. We hebben daar ook onvergetelijke diensten meegemaakt, waarin Christus centraal stond."
Donselaar volgde eerst een eenjarige hbo-opleiding tot kerkelijk werker. Daarna volgde vanaf 2003 een theologiestudie in Utrecht, met aansluitend een master op de Vrije Universiteit in Amsterdam. "In die tijd was ik pastoraal medewerker in Kruiningen, Terneuzen, Sirjansland en Melissant. Het eiland is mij dus niet vreemd." In augustus 2009 rondde hij zijn theologiestudie af. Er volgden vier beroepen, waarvan ds. Donselaar het beroep naar de Hersteld Hervormde Gemeente Zuilichem-Nieuwaal aannam. Deze gemeente diende hij tot 2014. Daarna werd hij predikant van de Maranathakerk in de Hersteld Hervormde Gemeente van Nijkerk, waarvan hij op 10 januari jongstleden afscheid nam.
Worstelingen
De weg van Nijkerk naar Sommelsdijk ging gepaard met de nodige worstelingen en vragen. "Ik had de vacature voor geestelijk verzorger in Nieuw Rijsenburgh al eerder gezien en overwoog toen al om erop te reageren. Dat heb ik op dat moment niet gedaan. We worstelden met de roeping, en de vraag was: kan ik dan solliciteren? Toch bleef het ons bezighouden. Toen ik de vacature later opnieuw zag, heb ik alsnog gesolliciteerd en werd ik na een aantal gesprekken benoemd. De vraag of ik de gemeente van Nijkerk op dat moment kon en mocht loslaten, werd beantwoord door deuren die gesloten werden, terwijl andere juist opengingen, want deze vacature is verbonden aan de Lukaskapel en aan de Hervormde Gemeente van Sommelsdijk."
Hoe hij het ervaart om werkzaam te zijn binnen een andere kerk? Ds. Donselaar glimlacht even. "De kerk is katholiek, wat betekent dat ze een eenheid vormt. De uitspraak 'de kerk bestaat niet uit gelijkgezinden, maar uit gelijkbeminden' geeft die gedachte voor mij heel kernachtig weer. Er zijn geen kerkmuren. Dat ervaar ik ook zo bij de gesprekken die ik voer in Nieuw Rijsenburgh, met mensen van allerlei kerkelijke achtergronden."
De predikant ontmoet er ook mensen die weinig of niets met het geloof hebben of de kerk door allerlei omstandigheden hebben verlaten. "Dat laten ze me soms ook duidelijk weten. Ik praat er niet omheen en ik ga er ook niet tegenin, maar probeer aan te sluiten bij hun belevingswereld. De houding en de liefde die je uitstraalt, zijn daarbij erg belangrijk. Er zijn en luisteren, daar gaat het om. De geestelijke verzorging is er voor iedereen." Waarom de gesprekken binnen het pastoraat zo waardevol zijn? "Ons leven is eigenlijk als een ijsberg. Anderen zien alleen het topje, dat boven water uitsteekt. Maar het grootste deel van wie we zijn, zit onder water. En wat onder water zit, bepaalt wat er bovenkomt. Daarom wil ik meebewegen in de gedachten van de ander. Welk beeld van God heeft die persoon bijvoorbeeld en hoe kan ik daarbij aansluiten? Juist dat deel onder water maakt dit werk zo boeiend en dynamisch. Een psycholoog zal zeggen: ‘dat doe ik ook’. Wat heerlijk om dit werk te doen als je je gedreven weet door de liefde van God."
De goede Herder
Ds. Donselaar, die samenwerkt met collega geestelijk verzorger J. Voskamp, zal ook regelmatig voorgaan in de Lukaskapel, de kerkzaal van Nieuw Rijsenburgh. "In elke preek wil ik iets van Jezus meegeven. Het gaat erom dat de onvoorwaardelijke liefde van God wordt benadrukt." Hij wijst naar het beeldje van de herder. "Dit neem ik zondag mee, dan kan ik er tijdens de preek, over God als goede Herder, steeds naar verwijzen."
Een belangrijke Bijbeltekst, die door de jaren veel voor hem betekend heeft, is Psalm 32:8: 'Ik zal u onderwijzen, en u leren van den weg, dien gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.' "Die tekst heeft mij gevormd. Als je met de Heere leeft en Hem wil gehoorzamen, betekent dat niet dat alles voorspoedig gaat. Maar Hij is bij ons, ook al gaat de weg soms door de diepte en begrijpen wij niet wat er gebeurt. Met de ogen van de wereld kan het uitzichtloos lijken en wordt er in de gebrokenheid geen kwaliteit van leven meer gezien. Maar als ik een oog zie oplichten als het over Hem gaat, dan gebeurt er iets. En daarin ligt mijn verlangen om de boodschap te brengen en om te werken in Nieuw Rijsenburgh."