Vraag van de week: Vernederlandste namen
Omdat onze voorouders in vroeger eeuwen op de klanken afgingen als ze vreemde namen hoorden. Gezien hun handelsroutes kwamen zij vooral in de grote steden. ‘London' en ‘Köln’ noteerden zij met een toonloze tweede lettergreep. Doordat de klemtoon bij 'Berlin' en 'Paris ' op de laatste letters viel, werden die plaatsnamen hier aanvankelijk met een dubbele i geschreven, dus volgens de spelling van destijds met eerst een korte en daarachter een lange i. Maar de uitspraak veranderde in een groot deel van ons land en door die voorloper van onze ij zeggen wij nu Berlijn en Parijs met een ei-klank. New York was vroeger Nieuw-Amsterdam. De hoofdstad van China kreeg bij ons wel de naam Peking, maar dat kwam omdat de Europeanen die deze plaats bezochten, of ervan hoorden, de Chinese klanken niet goed konden noteren. Beijing komt er dichterbij. Toen er meer kranten en boeken over andere landen verschenen, namen de schrijvers de buitenlandse plaatsnamen vaker letterlijk over zoals ze daar gespeld werden.