Opiniecolumn: Geef mij maar zo’n knuppel voor dat gespuis
Recent waren er rellen rondom het Amerikaanse Capitool. De wereld lachte, typisch Amerika weer. Wie had ooit gedacht dat we zelf zo snel geconfronteerd zouden worden met dergelijke beelden in eigen land? Het is je goed recht om (heel erg) kritisch te zijn op de avondklok. Maar dit gaat helemaal niet meer over de avondklok. De jonge ‘demonstranten’ zijn gewoon ordinaire relschoppers met een IQ van een garnaal. Het zou me verbazen als de helft überhaupt het woord ‘avondklok’ correct kan spellen. Het zijn al zware tijden voor ondernemers, en hoe haal je het dan in je hoofd winkels te plunderen? Je blijft met je fikken van andermans spullen af.
Maar nee, de kansloze tokkies moeten ‘begrepen worden’. Ze zitten zielig al een jaar opgesloten en hebben zó veel in moeten leveren. We moeten met ze praten om hun drijfveren te begrijpen. Dat herinnert me aan lessen van een sociaal werker op het hbo. We zaten net in de tijd van de grote aanslagen door moslimextremisten in steden als Parijs. De docente, gehuld in bloemetjesjurk, ging vertellen dat we moesten proberen om met de aanslagplegers (met het opgedroogde bloed nog aan hun handen) te praten. Misschien hadden ze wel een slechte jeugd gehad of hadden ze onvervulde behoeften in hun leven. Toen ik zei dat ik vond dat ze beter tegen de muur gezet konden worden, verschoot ze van kleur. Van de les daarna kwam niet veel meer.
Om nog even in Den Bosch, m’n studentenstad, te blijven: ook daar waren fikse rellen. Toch was er een lichtpuntje. De dag erna gingen verschillende Bosschenaren de straat op. Tussen hen zag ik wat oud-studenten van de opleiding. Ook zijn er inzamelingsacties gestart voor de getroffen winkeliers. Er gloort toch nog hoop aan de horizon. We zijn niet allemaal kansloze debielen.