Opinie: De échte slachtoffers van deze crisis
Vooropgesteld: dit zijn geen mensen die actie voeren tegen het coronabeleid. Hoe hard ze het ook roepen, deze criminelen grijpen de gelegenheid aan om lekker te rellen. Het leegroven van de winkel van een ondernemer die zijn spullen momenteel toch al niet kan verkopen, heeft niets te maken met protesteren tegen de maatregelen. Los van al het geweld is het de vraag of ze wel recht van spreken hebben.
Demonstreren is geen grondrecht in Nederland, ook al heb je het recht ertoe. Dat recht vervalt bijvoorbeeld bij een noodverordening. Dan kun je tegen het coronabeleid en de bijbehorende maatregelen zijn, corona allemaal maar onzin vinden en lekker met een bakje koffie bij elkaar kruipen of meehelpen aan het verspreiden van allerlei idiote complotten, als de politie je sommeert om te vertrekken, dan heb je simpelweg te luisteren. Dat staat namelijk wél in de wet. Doe je dat niet, dan krijg je klappen. Of de volle laag met een waterkanon. Dan word je gearresteerd en heb je een strafblad. Heel vervelend, maar zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent.
En waar werd dan tegen geprotesteerd? De avondklok. Je mag na negenen niet meer op straat zijn, behalve voor je werk. Dat zou in alle andere jaargetijden heel vervelend zijn, maar geen probleem in januari. De temperatuur komt tijdens de nachtelijke uren in deze tijd van het jaar vaak niet boven de 5 graden Celsius. Dan laat je de hond toch vooral uit omdat het noodzakelijk is.
De échte slachtoffers
De huidige coronamaatregelen zijn heftig, misschien wel te heftig. Maar niet iedereen die dat laatste roept, heeft ook recht van spreken. Veel ondernemers hebben dat recht bijvoorbeeld wel. Zij worden immers keihard getroffen door deze maatregelen. Ze moeten personeel ontslaan, hun zaak dreigt failliet te gaan. Velen hebben niet genoeg aan de steun van de overheid. Of krijgen die steun zelfs helemaal niet, omdat ze net uit een verbouwing komen en een jaar geen omzet hebben kunnen draaien. En dan komt zo’n losgeslagen groep je nog even het laatste zetje geven.
Mensen die in de zorg werken, die hebben ook recht van spreken. Zij zijn jarenlang uitgeknepen en gekort door de overheid. Ze kregen steeds meer papierwerk voor hun kiezen, maar moesten wel net zoveel mensen blijven helpen. Meer werk doen met minder mensen, maar een verdiende loonsverhoging was er niet bij. En nu de nood aan de man is, wordt er meer dan ooit een beroep op hen gedaan.
En zo zijn er nog wel wat mensen te bedenken. Schoolkinderen en scholieren die toch al moeite hebben om bij te blijven. Kinderen die geen veilig thuis hebben. Ouderen die nu vaak wekenlang geen bezoek krijgen.
Al deze mensen waren echter nauwelijks te zien op de beelden voordat het misging in allerlei steden. En ze waren al helemaal uit beeld toen men overging tot geweld tegen de politie, het in brand steken van auto’s en het leegroven van winkels. Ze waren aan het werk. Om toch nog iets te verdienen. Voor hun medemens. Voor hun kans op een betere toekomst.
Stampvoetende kleuters
‘De jongeren voelen zich niet begrepen’, werd gezegd. ‘Ze mogen al zo weinig in deze tijd.’ Als dat al zo is, dan is dat begrip alleen maar gedaald door deze krankzinnige acties. En mogen degenen die worden veroordeeld voorlopig nóg minder. Degenen die het toch al zo moeilijk hadden, hebben straks een strafblad en dat maakt het leven er ook niet makkelijker op.
In veel landen op de wereld gelden momenteel beperkende maatregelen. Alleen in Nederland gedraagt een deel van de bevolking zich als stampvoetende kleuters die hun zin niet krijgen. We zijn gewend aan maximale vrijheid, verwend zelfs. Die wordt momenteel tijdelijk beknot en een flinke groep mensen kan hier maar slecht mee omgaan.
Verplicht thuis zitten is inderdaad niet leuk. Maar dat moeten we allemaal. Er zit echt maar één ding op: schouders eronder en nog even volhouden. Zodat al die ondernemers zo snel mogelijk weer aan de slag kunnen, kinderen en jongeren weer naar school en zorgmedewerkers weer fatsoenlijk kunnen slapen. En jongeren weer bij elkaar kunnen kruipen. Wel graag zonder overlast te veroorzaken en de boel te slopen.