Ziekenhuiscolumn: Balans opmaken
In deze laatste maand van 2020 maken ook veel mensen de balans op. Een maand van bezinning en terugblikken. Ik zeg niets te veel dat we een heel heftig jaar achter de rug hebben. En dan denk ik natuurlijk aan corona, met alle gevolgen van dien. Maar als ik daar alleen bij zou blijven stilstaan, wordt tekort gedaan aan al het andere leed, verdriet en pijn. In het ziekenhuis zie je daar meer dan genoeg van. En dat beperkt zich niet tot oude mensen. Nee, jong en oud is aan ellende onderhevig. Soms ben ik blij dat ik niet de eindverantwoordelijke ben en mensen slecht nieuws moet brengen. Als patiënten bij mij voor een foto of scan komen en ik zie onheil, zie ik het slechtnieuwsgesprek al voor mijn ogen afspelen. En dat plannen mensen niet in. Het overkomt je en je beland in een rollercoaster. Als ik een ding geleerd heb het afgelopen jaar is het wel de eindigheid van het leven.
Misschien is het een ver-van-uw-bed-show. Gaat het u niet aan. Dan wil ik het in deze laatste maand toch wat dichterbij brengen. Heeft u al een uitnodiging gehad voor een slechtnieuwsgesprek? Ik gein weleens naar patiënten en collega’s en zeg dat ik dwars door ze heen kijk. Röntgenstraling brengt aan het licht wat verborgen is. U kunt een kwaal onder de leden hebben zonder dat u er erg in heeft. Ik wil u wijzen op een kwaal die wij allemaal onder de leden dragen: de kwaal van egoïsme, boosheid, onafhankelijkheid, verkeerdheid. Dat is slecht nieuws. Tot op zekere hoogte, want het Medicijn wordt u aangeboden. Door de ingelaste lockdown kunnen we Kerst niet vieren zoals we dat gewend zijn. Maar het aanbod van het Kind Jezus waar Kerst om moet draaien, dat blijft staan. Het biedt vastigheid. In een wankelende maatschappij en wereld. Premier Rutte zei dat er licht is aan het eind van de tunnel. Ik wil u erop wijzen dat er met dit Medicijn ook Licht is ín de donkere tunnel. En daarmee is er hoop. Ook voor het komende jaar.