Ongezond hoge bloeddruk
Vervolgens is het zaak de wensen - onder de radar! - te vervullen. En dat is zo'n beetje het moment waarop ons leven gelijkenissen begint te vertonen met dat van een beroepscrimineel die slechts één vrees kent: betrapt worden.
Met een bonkend hart verstop ik op een woensdagochtend - terwijl de kinderen nietsvermoedend op school zitten - de zojuist aangeschafte cadeaus in de kelder. Daarna is het tijd om alle sporen - zoals rondslingerende kassabonnen - uit te wissen én aan mijn alibi te werken. Toch kruip ik - nadat ik de kinderen van school heb gehaald - door het oog van de naald als blijkt dat er nog kraskaartjes van de speelgoedwinkel op het aanrecht liggen. Ik veeg ze snel een lade in.
De grootste uitdaging moet dan nog volgen; slechts de helft van de cadeaus is door behulpzame winkeliers ingepakt. En dus daal ik die avond - als ik zeker weet dat de kinderen slapen - met een ongezond hoge bloeddruk af in de kelder. Bij ieder geluidje houd ik even halt en klimt mijn bloeddruk verder, maar elke keer is het vals alarm. Met trillende vingers pak ik de laatste cadeaus in. Waarna ik bijna vergeet om een stille getuige - het plakbandapparaat - op te ruimen.
De bloeddruk stijgt opnieuw als pakjesavond aanbreekt en de cadeaus vanuit de kelder nog op miraculeuze wijze bij de haard moeten zien te worden gebracht. Mijn wederhelft en partner in crime bedenkt een ingenieus plan, waarbij de kinderen onder valse voorwendselen naar de garage worden gelokt waarna ik - opnieuw met het hart in de keel - de zak razendsnel naar de haard moet verslepen. We kijken - nog stijf van de spanning - toe hoe ons kroost niet veel later met verrukte kreten in de zak duikt. Het is gelukt! Ik kan een zucht van verlichting nauwelijks onderdrukken. Onze taak is volbracht. Nou ja, bijna. Want, mocht u mij vandaag zoeken: ik lig op de deurmat om deze krant te onderscheppen.