"Goeree-Overflakkee is waar ik me thuis voel"
In het Haagse stadhuis, met op de achtergrond het Ministerie van Defensie, vertelt hij dat hij inmiddels al een tijd woont en werkt in Den Haag. “Ik ben hier het enige gemeenteraadslid voor de CU-SGP-fractie. Raadswerk is een deeltijdbaan, maar geloof me, ik zou gerust de hele week daarmee kunnen vullen." Daarnaast werkt hij als beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie. Een interessante combinatie, die ook de nodige drukte geeft. “Vrije tijd is spaarzaam, met twee banen zit de week echt wel vol." Als hij echter even ruimte kan vinden, gaat hij de natuur in. “De duinen van Den Haag zijn prachtig, en er zijn meerdere mooie parken in de stad."
“En als het qua tijd lukt, rijd ik richting Ouddorp en spring ik op de trekker om te helpen bij het binnenrijden van de oogst: graan, uien, aardappelen." Het eiland is hij dan ook zeker niet vergeten. “Als ik de Haringvlietdam opdraai, voelt dat als thuiskomen. Die mooie weidse luchten, de omgeploegde akkers, de vuurtoren als baken… Met hoeveel plezier ik ook in Den Haag woon en werk, Goeree-Overflakkee is toch waar ik me thuis voel." Ook blijkt al snel dat hij nog goed op de hoogte is van de politieke situatie op het eiland. “Via mijn ouders en ooms krijg ik het hele wel en wee van het eiland mee", lacht Grinwis. “Ook lees ik nog steeds het Eilanden-Nieuws en zit een neef van mij in de gemeenteraad van het eiland voor de SGP."
Eigen boontjes doppen
Hoe belandde hij zelf eigenlijk in de politiek? “In eerste instantie dacht ik dat het akker- en tuinbouwbedrijf van mijn ouders ging overnemen. Maar het liep allemaal anders. Vanuit een stage in het Europees Parlement pikte toenmalig CU-Kamerlid Arie Slob wat werk van me op, en vroeg hij of ik een van zijn medewerkers tijdelijk wilde vervangen, die toen met zwangerschapsverlof ging. Zo kwam ik tijdelijk terecht in de fractie." Een jaar later, in 2004, kwam hij volledig in dienst bij de CU-fractie.
En nu staat hij dus op de nummer vijf. “Het is niet zo dat een plek in de Tweede Kamer altijd al mijn droom is geweest. Ik ben er ingerold en vervolgens ingegroeid." Toch blijkt uit felicitaties van oud-klasgenoten dat zij niet verrast waren. Glimlachend: “Die zeiden het altijd al verwacht te hebben." Bij Grinwis thuis waren ze weliswaar politiek betrokken, maar niet actief. “Ik kom uit een SGP-familie van boeren, vissers en middenstanders. De overheid stond op afstand: je moest eerst je eigen boontjes doppen en niet te snel de hand ophouden bij de overheid."
Over partijgrenzen
“In mijn jonge jaren ben ik zelfs nog een tijdje lid geweest van de SGP-Jongeren. Ik herinner me nog dat we een of andere nota schreven dat er een strenger drugsbeleid moest komen, in de gemeente Goedereede was dat toen nog." Toch maakt hij de overstap naar de CU. Waarom? “De manier waarop ik naar vrijheid van godsdienst kijk is anders dan de SGP dat doet. De vrijheid die ik geniet om te geloven in de God van de Bijbel, die vrijheid gun ik andere mensen ook, hier en overal in de wereld. Bij de SGP ligt dat wat ingewikkelder. En ik kijk bijvoorbeeld anders aan tegen wat het betekent dat man en vrouw gelijkwaardig zijn."
“De ChristenUnie is een partij met oog en hart voor iedereen. Maar ik ben iemand die graag over partijgrenzen heen samenwerkt. Ik heb veel waardering voor mensen van andere partijen en hun drive. We zijn een land van minderheden en zullen het samen moeten doen. De SGP en het CDA, beide andere christelijke partijen, zie ik dan ook als bondgenoot en niet als concurrent. Maar uiteindelijk kies ik toch voor de CU", benadrukt de politicus nog maar even voor de zekerheid, “omdat die partij met zijn christelijk-sociale principes het beste bij mij past."
Op het netvlies
Grinwis vindt dat er dingen anders moeten in Nederland. “Ons belastingstelsel is veel te ingewikkeld en is niet rechtvaardig. Het verschil tussen de een- en tweeverdiener is bijvoorbeeld veel te groot. Daarnaast zie ik een toenemende ongelijkheid in Nederland. In de stad Den Haag is dat heel zichtbaar, maar bijvoorbeeld ook voor jongeren op Goeree-Overflakkee is het veel lastiger dan vroeger om een vaste baan te vinden, of een betaalbaar huis. Jongeren staan veel te lang in de wacht voor een sociale huurwoning. Daar moet echt wat aan gebeuren. Net als de combinatie tussen landbouw en natuur, terug te zien in de hele stikstofdiscussie. Die moet in balans blijven. Met ruimte voor natuur én de mogelijkheid voor agrariërs om een goede boterham te verdienen – en dat is iets wat onder druk staat. Datzelfde geldt ook voor vissers."
“Toen ik gebeld werd dat het plek vijf was geworden, was ik echt positief verrast. Het is een verkiesbare plek. We hebben nu vijf zetels, en de peilingen laten een lichte groei zien. Maar ik hou een slag om de arm, uiteindelijk is het afhankelijk de gunst van de kiezer. Maar het ziet er vooralsnog heel goed uit. Ik ben gemotiveerd en ga ervoor." Hij heeft veel plezier in z’n werk, en krijgt er ook energie van. “Mocht het ambt mij worden toevertrouwd, dan hoop ik dat goed te vervullen. Ik weet dat ik dat mag doen in afhankelijkheid van de zegen van God, en met de gaven die ik heb gekregen."
Goeree-Overflakkee blijft volgens eigen zeggen daarbij op het netvlies staan. “M’n ene been staat in de klei- en zandgrond van Goeree, met het andere been sta ik midden in Den Haag. Ik hoop die twee werelden met elkaar te verbinden."