Column: Kans op een bui
Iedere morgen grijpt hij de tablet en speurt hij nauwlettend de kaart van Nederland af om te zien of er ergens een buitje valt te ontwaren. Zodra het er ook maar de schijn van heeft dat er enige regen op Goeree-Overflakkee kan vallen, komt hij in actie: “Mama, we moeten vandaag met de auto naar school. Het gaat regenen!”
Ik werp een vluchtige bik op het scherm waarop een klein plukje bewolking boven Zeeuws-Vlaanderen te zien is, dat ons eiland zeker niet binnen een halfuur zal bereiken. “Nee hoor, lieverd, het blijft echt droog. Je gaat gewoon op de fiets naar school.”
Zoon 2 druipt teleurgesteld af, maar is al snel weer terug. Hij heeft namelijk nog meer ijzers in het vuur. “Vanmiddag als ik uit school kom, regent het wel. Kijk maar!” Zijn vinger prikt deze keer op de kaart van Europa, waarover de buien voor de komende 24 uur schuiven. “Hier mama, deze regen komt naar ons toe!” Er lijkt inderdaad een grijs gebied over Zuid-Holland Zuid te trekken. De ervaring heeft mij echter geleerd dat de buienradar van geheel Europa het niet zo nauw neemt met de plaatselijke regenkansen. Opnieuw vangt Zoon 2 bot. Met een boze frons stampt hij de trap op om zich te gaan aankleden.
Even over achten staat hij met zijn tas in de tuin. Ik zie hem nog even hoopvol naar de lucht turen. Hij houdt zelfs zijn hand op om te voelen of er echt geen spikkels vallen. Helaas. Er zit niks anders op dan toch maar op zijn fiets te stappen.
Het blijkt inderdaad alles mee te vallen met de regen. Zoon 2 komt zelfs in het zonnetje thuis. “Waar is die regen nu?”, kan ik niet nalaten te vragen. Zoon haalt zijn schouders op. “De bui is vandaag niet doorgegaan, denk ik. Maar morgen ga ik weer kijken!” Vrolijk huppelt hij naar buiten. Hopend op nieuwe buienkansen.