Jos van der Welle: ‘Jongeren zijn alleen te bereiken als je in hen investeert’
Als we Jos vragen hoe jongeren het best te benaderen zijn, geeft hij aan dat ‘in gesprek gaan’ het allerbelangrijkste is. Vanuit zijn ervaring met jongerenwerk op het eiland en daarbuiten, weet hij wat er onder jongeren leeft. Maar hij weet ook dat veel ouders of ouderen vrijwel nooit een open gesprek met hun kinderen of andere jeugdigen aangaan. “Ook met jongeren die ik op straat ontmoet, raak ik in gesprek. Dan ontdek ik vaak dat ze nog nooit van Jezus hebben gehoord. Ze vloeken er wel mee, maar kennen Hem niet. En dan komen de vragen en wil men ook wel luisteren”.
Bij een groot deel van de moderne jeugd is er niet zoveel kennis meer van de Bijbel. “Zelf heb ik vroeger op zondagsschool en op catechisatie gezeten. Een hoop feiten stampen, waar ik toen niet het nut van inzag, maar wat mij nu veel goeds brengt”. Volgens Jos is dit stampwerk niet aan veel jongeren meer besteed. “Hun smartphone is vaak interessanter, ze zijn sneller afgeleid. Net als onszelf, laten we eerlijk zijn. Zo’n telefoon kan echt een rotding zijn!’
Wonderen
Als er persoonlijke aandacht is voor jongeren, dan gebeuren er wonderen, volgens Jos. Als voorbeeld noemt hij een jeugdavond over het onderwerp de ‘Drie-eenheid’. Eerst was er niet zoveel aandacht, “maar toen we spontaan voor elkaar gingen bidden, werd het een mooie avond, waar de jongeren heel open tegenover elkaar waren. Er vloeiden ineens tranen. Een eerlijk gesprek opent de deur naar hun hart”
Het is de ervaring van Jos dat jongeren best wel open zijn om over het geloof te praten. “Maar dan moeten we geen genoegen nemen met het antwoord ‘goed’ als we aan een jongere vragen hoe het gaat”. Hij geeft een voorbeeld: “Ik kwam onlangs een jongen tegen die vastgelopen was op school en zijn vervulling zocht in drank, drugs en meisjes. Ik zag dat het niet goed ging. Toen ik hem vroeg hoe het écht met hem ging, kwam het echte verhaal eruit. Uiteindelijk mocht ik met hem bidden”. In ons gesprek onderstreept Jos dat we er niet automatisch vanuit moet gaan dat er tegenwoordig nauwelijks meer met jongeren te praten valt. “Jongeren zijn alleen te bereiken als je in hen investeert. Bidden voor en met hen is prioriteit. Maar met hen het gesprek aangaan is ook erg belangrijk”. Dit geldt volgens Jos niet alleen voor jongeren met een gelovige achtergrond, maar voor alle jongeren die men ‘onderweg’ tegenkomt.
Stop met neppen
Zowel jonge als oudere tieners zijn volgens Jos zeker wel te bereiken. Het belangrijkste is dan wel “dat je echt bent en stopt met neppen”. Hij bedoelt dat ouders of ouderen tegenover jongeren vooral eerlijk moeten zijn en niet moeten doen alsof alles ‘gewoon goed’ gaat. Jongeren hebben ook veel teleurstelling in hun leven en willen daar best over praten met ouderen die ook eerlijk durven zijn en niet op alles een antwoord hebben. Want volgens Jos is het nu eenmaal niet zo dat als je gelooft alles van een leien dakje zal gaan. “Er staat niet voor niets in de Bijbel dat Mijn kracht in zwakheid wordt volbracht. Laten we dit voorleven aan onze jongeren”.
Jos is zelf actief bij No Apologies. Dit is een organisatie die opvoeders en leerkrachten ondersteunt bij het omgaan met jongeren. Regelmatig wordt de organisatie gevraagd voor advies over thema’s die spelen onder jongeren: seksualiteit, omgaan met sociale media en identiteit. Zijn ervaring is dat er een gezagscrisis is. Leraren en ouders weten niet meer hoe ze het beste kunnen omgaan met de jongeren die hen zijn toevertrouwd. “Een docent vertelde dat hij van ieder lesuur twintig minuten van de tijd bezig is om de kinderen op te voeden. Een docent is daardoor een soort orthopedagoog geworden. Maar opvoeden is allereerst een taak van de ouders. En daarom kan ik niet genoeg zeggen: investeer elke dag in je kind door middel van gesprek en gebed. En wees vooral duidelijk en echt, want aan een ‘poppenkast’ hebben ze niks”.
Optimistisch
In het gesprek hamert Jos er regelmatig op dat gebed voor en met jongeren heel belangrijk is. Hierin ligt ook een taak voor hen die weinig contact hebben met jongeren.
Ondanks dat hij zorgen heeft over veel ontwikkelingen in de leefwereld van jongeren, is hij niet pessimistisch. “Ik ben optimistisch, maar we hebben wel mensen nodig die hun tijd in de jeugd gaan investeren. Mensen die echt durven zijn, waarbij ze zelf ook doen wat ze zeggen te geloven”. En daarvan ziet hij ook op het eiland positieve ontwikkelingen.