Terug in de tijd: Spontane hulde voor jubilerende dokter J. Wieringa
Het was woensdagavond rondom de jubilerende dokter Wieringa niet zomaar een feestje, 't was een complete manifestatie waarin de dokter en de zijnen op handen gedragen werden!
Dokters’ patiënten bleken ook z'n sympathisanten en met al die overigen die uit anderen hoofde belangstelling toonden, vulden zij de royale aula van de Rijksscholengemeenschap waar de feestelijkheden zich voltrokken. Daar werd het waar dat meer zielen meer vreugd verschaffen en die werd het doktersgezin dan ook gul geboden. "Onze Jan", zoals hij werd genoemd, weet nu dat hij in z'n 25-jarige Middelhamisse praktijk veel harten voor zich heeft gewonnen.
Met twee glanzende taxi's werd het doktersgezin woensdagavond thuis afgehaald en voorafgegaan door het musicerende "Sempre Crescendo" ging het naar de plaats van handeling. Daar kreeg, naast die muzikale hulde, het echtpaar Wieringa een feestelijke corsage opgespeld door mevr. van 't Hof, waarna een bewoonster van "Sjaloom" mevr. Wieringa een prachtig handboeket bloemen aanbood, verzorgd door de Fa. Korteweg, ook al een (overigens gezonde) patiënt van dokter Wieringa. Overigens liepen ze niet allen even kwiek de zaal binnen, maar toch, ze kwamen!
Mevr. Drenthe, die aan het feestcomité leiding had gegeven, moest dan ook vanaf het bloemrijke podium een grote schare overzien waartussen zich ergens de fam. Wieringa bevond. "Heel anders dan toen U 25 jaar geleden wat stilletjes in Middelharnis begon", constateerde mevr. Drenthe met voldoening, uit een krant van 1950 de komst van dokter Wieringa releverend.
"Al enkele maanden geleden is er uit de kring van patiënten het idee gerezen U t.g.v. uw jubileum te laten merken dat we verschrikkelijk blij met u zijn, niet alleen om uw wijze van cureren, maar vooral om uzelf!" bekende mevr. Drenthe. In het zoeken naar een vorm de genegenheid en dankbaarheid te tonen, was het zo, verhaalde mevr. Drenthe - duidelijk geworden dat het geen stijf feest moest worden, dat het niet "officiëlerig" moest zijn en dat het iets moest worden, geheel naar dokters' aard: "Dank van ontzettend velen aan de dokter voor het gedane werk, voor de aandacht en voor de leeuwenmoed waarmee hij alle klachten aanhoorde en voor de talloze keren dat hij er letterlijk en figuurlijk nachten van wakker lag!" zo sprak mevr. Denthe de jubilaris toe. Ze gaf daarmee gevolg aan de spreuk die jarenlang in de wachtkamer had gehangen: "Eert de medicijnmeester, want ook hem heeft de Heere geschapen!" Collectief werd het ‘dank u dokter’ uitgesproken.
Uit de krant van 1975.