Voorzitter Stefan Moricz van Schietvereniging Flakkee: “Wij zijn de meest brave burgers’’
Om te beginnen bij het begin: SV Flakkee werd in 1973 opgericht. In eerste instantie was het een MSV, wat stond voor militaire schietvereniging. De huidige voorzitter: “In die tijd kon er ook nog worden geschoten in de duinen van de kop van het eiland, met zware kaliber geweren.’’ Inmiddels kan dat niet meer, en kan er enkel nog met klein kaliber handwapens geschoten worden in het pand aan de Marnix Gijsenstraat.
Daar zijn in totaal twaalf banen, zes van 10 meter en zes van 25 meter. “We schieten met alle goedgekeurde kalibers. Enkele schutters schieten met zwartkruit, soms nog met authentieke handwapens die enkele honderden jaren oud zijn.’’ Tijdens de kleine rondleiding, even later, blijkt dat ze inderdaad de waarheid hebben gesproken. Een man is in opperste concentratie bezig met zwartkruit te schieten op een kaart die 25 meter bij hem vandaan hangt. Bij ieder schot klinkt er een doffe dreun en hangt er een zwart wolkje om hem heen. Voor de jeugd zijn er luchtwapens.
Baancommandant
“Van 12 tot 16 jaar mag er enkel met lucht worden geschoten, van 16 tot 18 onder begeleiding met vuurwapens en vanaf 18-jarige leeftijd kan het zelfstandig, mits…’’, dat laatste woord extra benadrukkend, “…mits ze enkele stappen hebben doorlopen. Eén daarvan is de verplichte veiligheidscursus.’’ Om te schieten is het sowieso verplicht om lid te worden. “Je kunt twee keer als introducee komen, bij de derde keer moet je de beslissing maken of je lid wilt worden of niet.’’
Dat kan niet zomaar. “Je kunt pas officieel lid worden als je een aanvraag daartoe hebt ingediend bij de politie en een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) hebt gekregen. Daar wordt streng op gescreend. “We hebben twee mensen bij de vereniging die een trainerscertificaat hebben, die nemen nieuwe leden een klein examen af.’’ Ook is er de verplichte veiligheidscursus, waarin de werking van het wapen wordt uitgelegd, hoe het wapen er vanbinnen uitziet, hoe je het vasthoudt, wat je moet doen als de munitie vast blijft zitten enzovoort enzovoort. Het schieten gebeurt altijd onder toezicht van een baancommandant.
Taboesfeer
Er zijn dus hele strenge regels verbonden aan het lid worden én zijn bij een schietclub. De schietpartij in Alphen aan de Rijn, waar in 2011 een man 6 mensen doodschoot en er 17 verwondde, heeft ervoor gezorgd dat de regels steeds stringenter zijn geworden. Moricz: “De schietsport zit een beetje in de taboesfeer, het voelt soms bijna crimineel. Terwijl we juist de meest brave burgers zijn, als je kijkt naar welke stappen we allemaal moeten doorlopen.’’ Lang niet iedereen heeft zelf een vuurwapen thuis, maar degene die dat wel hebben krijgen regelmatig controle. “Dan staat de politie plotseling bij je aan de deur om te controleren of alles wel goed is opgeborgen.’’
Maar natuurlijk heeft de schietvereniging zelf ook de beschikking over een heel aantal wapens. Daar wordt op vaste tijden mee geschoten. “We zijn op donderdag- en vrijdagavond open, en op zaterdagmiddag van 15.00 tot 18.00 uur. Twee avonden en een middag dus. Hoe zit het eigenlijk met de geluidsoverlast, krijgen ze daar wel eens klachten over? “Nu niet meer, vroeger wel. Toen is er een meting geweest en zaten we iets boven de geluidsnormen. We hebben toentertijd alles aangepast. Wat ook scheelt: vroeger zaten we buiten het dorp, door de nieuwe woningbouw zitten we er inmiddels middenin.’’
Fanatiekelingen
De schietvereniging telt nu een kleine 120 leden, een aantal wat de laatste jaren stabiel blijft. Slaat de vergrijzing toe? Jansen schudt zijn hoofd: “Onze schutters worden langzaam wat ouder, maar de laatste tijd zien we ook meer jongeren komen, vooral op de zaterdag.’’ Het overgrote merendeel van de schutters is man, maar er zijn ook een paar dames. De voorzitter, grinnikend: “Vergis je niet hoor, die zijn hartstikke goed.’’ Beiden zijn het eens dat een mooie leeftijd om te schieten rond de dertig is. Dan zijn de wilde haren er een beetje af, maar zijn mensen nog wel heel fanatiek.
Zelf schiet Moricz al vanaf z’n achtste, Jansen was over de twintig toen hij begon. Voor beiden speelde het een rol dat ze het schieten op zichzelf leuk vonden. “Bij de een speelt ook een interesse voor de mechanica een rol, bij de ander niet.’’ Als kind vond Moricz de schietkraam op de kermis altijd erg leuk, waar hij zo hoog mogelijk wilde presteren.’’ Dat is dan weer een gedeelde wens. “Het merendeel van onze leden is recreatieschutter, maar er zijn ook een paar echte fanatiekelingen bij. Die doen graag mee aan wedstrijden.’’ Binnenkort is er eentje waarbij op staalplaten wordt geschoten. Leden zijn verplicht mee te doen aan een aantal wedstrijden in een jaar.
Groter kaliber
Omdat ze merken dat de interesse in de schietsport eerder toeneemt dan afneemt, zijn er plannen gemaakt voor de toekomst. “We zouden graag het aantal banen uitbreiden en vooral op langere afstand kunnen schieten. Dan kunnen we met geweren van groter kaliber aan de slag. Het zou mooi zijn als we alles ergens onder één dak zouden kunnen krijgen. Het proces daarvoor, wat nogal wat voeten in de aarde heeft qua vergunningen, loopt. “Nu moeten onze schutters met zwaarder geschut van het eiland af om te kunnen schieten. We hopen dat dát binnenkort over is. Daarnaast: nieuwe leden zijn natuurlijk altijd welkom, aanmelden kan via de site.’’