Column: Vroeger geen chocopasta?
Het was heel fascinerend geweest, zo bleek uit haar verhalen over wat mensen vroeger aten, wat mensen vroeger allemaal wel en niet hadden en wat ze voor werk deden. Zo werkte er niemand op de laptop, gingen kinderen niet naar school, maar naar de fabriek en had men - en dat had toch wel indruk gemaakt - geen chocopasta. Ik hoorde haar nieuw opgedane kennis glimlachend aan. Tot ze me met een medelijdende blik in de ogen vroeg of ik vroeger als kind soms ook in een fabriek gewerkt had. Ik schudde wild mijn hoofd. "Weet je het zeker?" vroeg ze, er duidelijk niet van overtuigd dat ik ook maar enige vorm van onderwijs genoten had. "Tuurlijk," riep ik. "Toen ik kind was, gingen de kinderen gewoon naar school en hoefden ze niet meer in de fabriek te werken." Ze nam het met enige aarzeling voor kennisgeving aan, maar ze was nog niet overtuigd van het idee dat ik geen onderdeel uitmaakte van 'het vroeger' waarover haar meester had verteld, zo bleek toen ik kort daarna de tafel dekte. "Maar chocopasta was er niet toen jij kind was, hé?" begon ze weer. "Jawel, dat hadden we ook," mompelde ik, me ondertussen afvragend hoe oud ze dacht dat ik was. "Maar boter natuurlijk niet," zei ze heel overtuigd. "We hadden ook boter," hoorde ik mezelf nu duidelijk gepikeerd zeggen. En ze leek zowaar wat teleurgesteld dat haar moeder geen uitgebuite, droog brood etende kinderarbeider was geweest. "We mogen vanmiddag allemaal iets meenemen van vroeger," ging ze niet veel later verder. Ik hield mijn adem in toen ze vastberaden en met grote stappen op me afliep. En slaakte een hoorbare zucht van verlichting toen ze me straal voorbij liep en niet ik, maar het oude kookboek dat achter me op het aanrecht lag, in haar rugzak verdween.