Meditatie: Goede reis... ?! (2)

Vorige keer zagen we dat ze Paulus' reisadvies hebben genegeerd. De hoofdman hechtte meer waarde aan de mening van de stuurman en de schipper. Maar daarmee sloegen ze ten diepst Gods raad in de wind! En wat kun je nu verwachten dat er gebeurt als mensen Gods goede raad verachten? Wel, daar is Gods Woord heel duidelijk in. Als we Gods raad verwerpen, komt er een dag waarin het waar wordt (Spreuken 2: 24 - 28): "Omdat Ik geroepen heb, en gij geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte; en gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt...". En was dat niet het geval bij allen die aan boord van het schip waren? Leeft u nog zo voort?! Dan gaat Gods Woord verder: "Zo zal Ik ook in uw verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt... als een wervelwind; wanneer benauwdheid en angst overkomt. Dan zullen ze tot Mij roepen, maar Ik zal hen niet antwoorden…".

't Zal mijn tijd wel duren, zeggen ze. En aanvankelijk wees niets erop dat het gelijk aan de kant van Gods Woord was. Maar die wervelwind komt en de angst slaat toe. Ja, dat moment ontlopen we niet als we leven tegen Gods wil in. En dan gaan ze allemaal beseffen hoe waardeloos hun kostbare lading is. Waar ze eerst winst mee hoopten te behalen, gaat allemaal overboord. Als de dood nadert, wat hebben we dan nog wat werkelijk waarde heeft?! Ze kunnen zelfs niet meer eten van de angst die hun keel dicht snoert. Het enige waarop ze nog kunnen wachten is het einde…! En niemand kon zeggen dat ze de weg niet gewezen was. Natuurlijk konden ze nu de stuurman en de schipper gaan beschuldigen. Maar daarmee beschuldigen ze zichzelf! Tenminste, als ze eerlijk zijn."... Als je leven een richting opgegaan is tegen Gods Woord in, dan kun je natuurlijk wel alles en iedereen de schuld geven. Ja, als die ouderling of dominee maar anders geweest was, als het bij ons thuis maar zo geweest was, als… Maar als ze eerlijk zijn, en als u eerlijk bent, dan is er maar één conclusie juist: we gaan verloren door eigen schuld, want we wilden niet luisteren.
En wat staat er nu? Alzo is het geschiedt dat ze allen omgekomen zijn? Néé!! Ze verdienden het wel, maar ze ontvingen totaal iets anders wat ze verdiend hadden. Wat bedoel ik? Nou, zegt u eens wat u allemaal onverdiend ontvangen hebt? Is het veel wat u mag noemen... ? Het allergrootste, gered door een Ander? Het is maar vanwege één persoon aan boord dat ze allen behouden aan land komen.
Waaraan is het te danken dat ze, hoewel ze het verdiend hadden om te komen, toch allen behouden aan land kwamen? Dat heeft God Paulus geopenbaard: "Vrees niet, Paulus, gij moet voor de keizer gesteld worden, en zie, God heeft u geschonken allen, die met u varen". Dus omdat de Heere Paulus in Rome wilde hebben, kon hij niet omkomen vóór die tijd. Had de Heere dan niet alléén Paulus kunnen redden? Dat is de vraag niet, wat Hij allemaal kan. Hij heeft het zo niet gewild. Dat is een duidelijke prediking geweest voor allen die aan boord van het schip waren: vanwege de ene verkondiger van Gods waarheid aan boord, mogen ze allemaal blijven leven. Dat werd wel aangevochten. Het schip kwam niet zonder averij een haven binnen. Nee, ze wamen eerst allemaal in de golven van de branding terecht! Maar Gods Woord blijft waar al breekt het schip in tweeën. Dit reisverslag brengt ons enkele leerzame lessen voor onderweg onder de aandacht. ln de eerste plaats dit, dat de wereld haar voortbestaan te danken heeft aan Gods Kerk! Als u nog leeft zonder God en desondanks toch nog mag leven, dan hebt u dat te danken aan het feit dat God Zijn kinderen nog heeft op deze aarde. Deze wereld zal geen moment langer bestaan als nodig is om de laatste van Gods kinderen te roepen door het Evangelie. Laat de wereld zich maar niets verbeelden. Ze zal zichzelf niet redden....

En deze weldaad, dat ze allen behouden aan land gekomen zijn, hebben ze dus te danken aan die ene mens Paulus. Maar daarachter zit Gods lankmoedigheid. Hij voltrekt de straf op de zonde, ook van de zonde van het in ongehoorzaamheid voortleven, niet meteen. Hij had geduld, Goddelijk geduld, lang geduld, met deze heidenen. Naar de bedoeling daarvan hoeft u niet te raden! De Heere zegt ons dat Hij lankmoedig is over ons, opdat we tot bekering zouden komen. Tot andere inzichten: een ander inzicht in wie Hij is en wie ik zelf ben. Zou het daarom zijn dat u mocht blijven leven, na die ernstige ziekte, na dat ongeval waarin u ternauwernood aan de dood ontsnapte? 'We hebben geluk gehad'...? Dat konden ze natuurlijk wel zeggen op het strand van Malta. Maar of ze echt geluk gehad hebben? Dat is alleen zo als ze hebben leren begrijpen waarom Hij hen nog in het leven spaarde. Dat is zo als ze leren gehoorzamen aan Gods Woord. Mocht er iemand zijn die deze regels leest en toch van de gedachte is dat het voor hem of haar nooit zal kunnen, dan moet u uw mening laten corrigeren door Gods Woord. "Ik heb geen lust in uw dood, de dood van de goddeloze, maar daarin heb Ik lust dat u zich zou bekeren, en leven" .

Gered door één Mens. Dat zal de belijdenis zijn van allen die behouden aankomen in de haven van de eeuwige rust. Een behouden 'Thuiskomst', na hoeveel stormen dan ook. Het zijn allemaal mensen die zichzelf niet meer konden redden, maar gered moesten worden door die Ene, de Zaligmaker Jezus Christus. Het zijn allemaal mensen die de innerlijke pijn kennen over hun dwaze ongehoorzaamheid en opstandigheid. Ze hebben allemaal leren erkennen dat omkomen in de golven verdiend zou zijn.

Een goede reis? Dat is alleen zo als u deze dingen hebt leren (er)kennen, Hém hebt leren kennen, door Hem zich hebt laten redden. Kijk er uw reisplannen maar eens op na.

Deze overdenking stond eerder in Eilanden-Nieuws van juli 2003