Meditatie: Goede reis...?! (1)

Eindbestemming Rome! Geen pleziertocht, maar een reis die Paulus moest maken als gevangene, om zo voor de keizer van Rome zich te verantwoorden. Daar gaat het over in dit gedeelte van Gods Woord. En er wordt een vrij uitgebreide reisbeschrijving gegeven. Het is ook een leerzaam reisverslag.
Leest u even mee? U kunt er uw winst mee doen voor uw eigen reis...

Het zat allemaal nogal tegen. Ze hadden een vrij sterke tegenwind, dus uit westelijke richting. Nadat Cyprus gepasseerd was en de steven van het schip zich in westelijke richting gewend had, bleek dat ze zo weinig op konden schieten. En nu ze bij Kreta gekomen waren, gaf de kalender aan dat ze langzamerhand in dat gedeelte van het jaar terechtgekomen waren, waarin het niet veilig geacht werd nog de Middellandse Zee te bevaren. En dan wordt Paulus gedrongen een advies te geven. Een profetisch advies: "Mannen, ik zie, dat de vaart zal geschieden met hinder en grote schade, niet alleen van de lading en van het schip, maar ook van ons leven". Welnu, de hoofdman Julius, een Romeinse centurio, heeft dat advies aangehoord en overleg gepleegd met de stuurman en de kapitein van het schip. En de uitkomst van dit beraad vermeldt Gods Woord in de woorden van de tekst. Hij hecht meer waarde aan het oordeel van deze ervaren zeelui, dan aan het advies gegeven door deze voor hem wel bijzondere gevangene, Paulus. Op het eerste gezicht lijkt dat nogal logisch te zijn. Immers, de stuurman en de kapitein hebben er voor geleerd en zijn door de praktijk menige ervaring rijker geworden. En wat zou dan het advies van iemand die alleen maar verstand heeft van preken voor gewicht in de schaal kunnen leggen?
Maar daar wringt de schoen juist. Paulus heeft niet gesproken als een eigenwijze toerist die zich bemoeit met het vaarplan, terwijl hij van toeten noch blazen verstand beeft. Néé, Paulus wordt hierbij geleid door de Geest van de profetie. Heel kort gezegd: hij spreekt hier de woorden van God, namens God Zelf! Het gaat hier dus ten diepste om het geding tussen de wijsheid van beneden en de wijsheid van Boven. Menselijke wijsheid staat hier tegenover Goddelijke wijsheid.

Is het nu echt zo vreemd dat die hoofdman meer overtuigd is door de wijsheid van de stuurman en de kapitein dan door de wijze woorden die Paulus spreekt? Helaas, moet ik zeggen: neen. In ieder geval in die zin dat er heel wat van deze 'hoofdmannen' rondlopen. Beter gezegd: in dit reisverslag wordt ons een typering gegeven van ons allen. Eén van de karaktertrekken van de zonde zien we hier getekend. Wat zit er namelijk achter dit negeren van het door Paulus gegeven reisadvies? Hetzelfde wat er achter uw afkeuring zit van de christelijke boodschap, de boodschap van Gods Woord. Wilt u weten wat daarachter zit? Wees eens eerlijk als u misschien wel jaren geleden Gods Woord vaarwel gezegd hebt? Waarom? En als u wel iedere zondag onder het Woord zit en u een profetisch reisadvies gegeven wordt, hoe komt het aan dat u toch gewoon uw eigen koers blijft bepalen en varen? De voornaamste reden is dat die boodschap ons niet zint! We zijn het er niet mee eens, omdat we ons niet willen laten gezeggen. We hebben onze eigen ideeën en opvattingen en die zijn immers toch redelijk te verklaren, zoals het 'verstandige advies' van de stuurman en de kapitein?
Dat deze reden de eigenlijke reden is van het verwerpen van Paulus' reisadvies blijkt ook wel in het vervolg. Ze vinden de ligplaats waar ze nu liggen ongeschikt. Volgens hun opvattingen is er een eindje verderop een veel betere haven. Daar lig je veel meer beschut. Ze moeten er niet aan denken hier te moeten overwinteren.

'Stuurmannen' en 'kapiteins' zijn er nog genoeg. In de wereld, maar ook in de kerk. Er worden wat vaarplannen uitgezet voor het schip der kerk. En het profetisch Woord? Welwillend aangehoord, maar vervolgens genegeerd. Over wie heb ik het? Laten we maar dicht bij huis blijven. Voor de één vormen zogenaamde wetenschappelijke bewijzen en logische redeneringen zijn stuurman en kapitein, voor een ander zijn het minder edele lieden die de dienst uitmaken. Zij volgen immers gewoon hun eigen begeerteleven en laten zich niet gezeggen door Gods Woord. Genieten... grensoverschrijdend, grensverleggend. Totdat...?! Ja, totdat de storm losbreekt! En die breekt los, zoals het vervolg van dit gedeelte laat zien.
U reist nog met het advies van de 'stuurman en de schipper'? Laat het reisadvies van Gods Woord u tot bekering mogen leiden. Dat geldt principieel van onze levenskoers, maar vervolgens ook op ieder moment dat we wellicht een iets andere koers willen gaan varen.
Een goede reis...?! Wie het gegeven reisadvies van Gods Woord negeert en veracht, wacht de ondergang in de storm en de golven van Gods toom. Uw zee is nog kalm, zegt u? Dat zeiden ze op het schip naar Rome ook. Ze kregen zelfs de wind mee!! Zie je wel, dat er toch niets van klopt, van Gods Woord? Die woorden bestierven op hun lippen toen de hemel dreigend werd, inktzwart.
Een man die op zijn sterfbed lag en zijn hele leven lang tegen Gods Woord had gevochten, zei tegen degenen die om zijn bed stonden: 'Hij heeft tóch gelijk...!!' Toen ze hem vroegen: 'Wie?' gaf hij als antwoord: "... de Bijbel..."
Volgende keer willen we zien hoe ze... omkwamen? Néé! Hoe ze behouden werden, ondanks dat ze het verdienden om in de golven om te komen.

Deze overdenking stond eerder in juni 2003 in Eilanden-Nieuws