Column: Een mondharmonica onder de douche
Soms wordt ik blij verrast door de dingen die ik vind: een boek dat ik al maanden kwijt was. Of een gekregen reep chocola, die ik in mijn naaidoos had verstopt, voordat hij door snaaiende pubers zou worden verorberd. Over het algemeen is het een raadsel hoe die spullen op een bepaalde plek in huis terecht komen. En vooral wat ze daar doen. Gisteravond stapte ik bijvoorbeeld onder de douche, waar ik bovenop de kraan een rode mondharmonica aantrof. Enig idee wat je met een mondharmonica onder de douche aan moet? Ik niet.
Blijkbaar heeft zoonlief daar andere gedachten over. Wie weet was het een wetenschappelijk experiment. Of wilde hij gewoon muziek maken. Ik heb het ding voorzichtig afgedroogd en de resterende druppels eruit geschud.
Een mooi beeld van het leven, dacht ik later. Er zijn chocoladedagen, maar ook verschrompelde-doperwten-momenten. En soms een gebeurtenis als een mondharmonica onder de douche, waarvan je de bedoeling absoluut niet begrijpt. We hebben de keuze hoe we omgaan met de dingen die op ons pad komen. Het zijn niet de omstandigheden die ons leven bepalen, maar wel onze reactie daarop. En de wetenschap dat er Iemand is, die het in de hand heeft. Altijd.
Nu alleen nog even aan mijn zoon vragen wat die mondharmonica daar deed.