Column: McDonald’s
Wie er op dit onzalige idee is gekomen weet ik niet, maar ik ben in staat om een tegenpetitie te organiseren waarin opgeroepen wordt om een ‘Mac’ alstublieft van het eiland te weren. Ooit heb ik in één van deze columns geschreven over mijn ongemakkelijkheid bij het passen van kleren in modezaken. Het bemachtigen van wat ‘food’ bij een McDonald’s is vele malen erger. Vorige week was het - uitgedaagd door (klein)kinderen - weer zover: met z’n twaalven naar de ‘Mac’. Het begon al bij binnenkomst: geen plaats. Ik was blij en draaide direct om. maar het vooruitzicht om een uurtje met een lege maag alleen in de auto te wachten lokte ook niet. Dus toch maar naar de bestelzuilen waar iedereen van mijn gezelschap al had besteld. Gelukkig leidde mijn oudste dochter mij door het proces van voor mij totaal onbegrijpelijke menu’s. Een bijkomstig voordeel was dat mijn voornemen om te trakteren, vanwege het ingewikkelde proces niet uitgevoerd hoefde te voeren.
Nadat er toch wat ruimte was gekomen - een voordeel van fastfood - kregen we ons menu. Mijn woede (of schaamte?) zakte bij de smaak van de patatjes, maar laat ik over de rest maar zwijgen. Nadat ik ongeveer twintig servetjes had gebruikt om het uit mijn hamburger en toebehoren gedropen vocht of vet, op te drogen, verliet ik opgelucht de ‘Mac’. Dus het ondertekenen van de petitie laat ik maar aan jongeren over. De jongeren in mijn buurt genoten er in ieder geval van. Ik zou wel tekenen als het om een McDonald’s ging die open was van zes uur tot tien uur ’s ochtends want het ontbijt en vooral de koffie is prima!