Column vanuit het ziekenhuis (5): 'Gaan we schieten?'

Als de patiënt volgens de aanvraag voor het rechter bovenbeen komt, maar zelf stellig ervan overtuigd is dat het om het linker bovenbeen gaat, gaan de alarmbellen af. Dan moet er een telefoontje naar de aanvrager gepleegd worden om te overleggen om welke kant het gaat. En dat zorgt soms voor een hoop rompslomp, aangezien je de arts lang niet altijd aan de lijn krijgt. Het tweede punt gaat over miscommunicatie tussen laboranten onderling. Bij het maken van röntgenfoto’s ben je vaak met twee laboranten in een kamer. Dat is niet voor niets. Je assisteert elkaar en denk samen na om fouten te voorkomen. Maar hoe goed je het ook probeert, soms gaat het simpelweg mis.

Waar ik vooral bij stil wil staan, is de communicatie tussen de laborant en de patiënt. Als de patiënt met de rug naar je toe staat en je zegt: ‘U mag een stapje die kant op doen’, dat gaat niet werken. Je moet heel duidelijk aangeven wat je bedoelt. Een stap naar links, naar rechts, naar voren, naar achteren. Sommige patiënten maken er een waar dansje van. Daarnaast heb je nog te maken met vakjargon. Kreten zoals craniaal, caudaal, ventraal en distaal kun je beter voor jezelf houden. Wat voor mij als laborant de normaalste zaak van de wereld is, is het voor mijn patiënt absoluut niet. Aan mij de taak om begrijpelijk en duidelijk te communiceren. Dat levert leuke situaties op. Een slachtoffer van een schietpartij kwam voor een foto. Met politiebewaking brachten we hem binnen. We overlegden met elkaar hoe we de foto moesten maken en zeiden: “Als we inschieten moet het goed komen.” De ogen van de patiënt werden als Napoleonballen en hij vroeg wat geïrriteerd: “Gaan we schieten!?” Na uitleg dat we het over de technische instellingen hadden, kalmeerde hij weer. Een ander voorbeeld. We hadden een mevrouw overgeschoven naar onze onderzoekstafel, maar haar hoofd lag erg plat. Ik zei: “Ik zal wat aan uw hoofd doen, mevrouw”, waarop zij zei: “Maar daar kom ik niet voor!” Mijn collega begon te schateren van het lachen. Tsja, praat je daar maar uit…