Column: Weer geen medaille…
Eén ding vond ik wel jammer en het lijkt steeds meer een trend te worden: waar blijven de medailles? De laatste kilometers van de tocht werd in regen gelopen, maar we hielden vol want we wisten - of dachten - dat in Melishof naast een kom snert ook een medaille zou wachten. De snert smaakte overigens prima maar er zat wel een bijsmaakje aan want we kregen geen medaille. Bij de Zeeuwse zuiderburen moest nog een paar euro betaald worden voor een medaille maar ook dat was in Melissant niet nodig want de medailles ontbraken. Mijn ervaring in wandeltochten is nog niet zo groot maar ik hoop niet dat het een tendens wordt, al vrees ik van wel. Bij de snerttocht in Ouddorp kregen we naast de snert een balpen, natuurlijk hangt die wel aan de muur van mijn kamer, maar het is geen medaille. Bij een andere tocht - buiten het eiland - kreeg ik een speldje dat was toch nog iets. Misschien moet er bij een volgende tocht toch maar een mogelijkheid zijn om - dan maar op eigen kosten - een medaille aan te schaffen. "Een medaille is toch niet belangrijk", vond mijn zoon die zaterdag de tocht meeliep. Dat vind ik nu juist wel. Natuurlijk zal ik die medailles nooit gaan dragen maar als officiële blijk van waardering vind ik die medaille wel waardevol. Dat komt omdat ik nauwelijks van deze officiële dingen aan de muur heb hangen. In mijn leven heb ik ooit maar één diploma gehaald en dat was voor een beroep dat al lang is uitgestorven en verder een heftruckcertificaat, maar dat zal wel verlopen zijn. Dus organisatoren van komende tochten: zorg voor een medaille. Desnoods betaal ik er - extra - voor.