Meditatie: God roept Samuël
In 1 Samuël 3 bevinden we ons in een tijd van grote verdorvenheid en duisternis. De Heere trok Zich terug en het woord van de Heere was schaars in die dagen (3:1). Maar ondanks de afkeer van het volk was God nog barmhartig en zag Hij nog om naar Zijn volk om hen te redden van het verderf. De weg waardoor Hij dit doet is voor ons vaak niet te begrijpen. Zo ook hier: Hij roept een kind om een levende getuige te zijn in Israël.
Zijn naam is Samuël (God werd gehoord). Hij werd door zijn ouders meegenomen naar de tabernakel om afgezonderd te worden in de dienst van de Heere. Door Eli werd hij onderwezen in het verrichten van werkzaamheden in de tabernakel. Hij deed dit gewillig en met liefde zonder tegenspreken, maar hij kende de stem van de Heere nog niet. Veel in het huis van de Heere te verkeren is dus nog geen garantie om Gods stem te kennen.
Maar dan breekt Gods tijd aan waarop Hij Samuël gaat roepen tot dienstknecht van Hem in plaats van alleen van Eli. Het is bijzonder om te zien op welke wijze dit gebeurt.
Samuël kende de stem van God niet, maar wel die van Eli. En zo getrouw als hij was ging hij naar Eli om te horen wat er van hem gevraagd zou worden. Maar tot drie keer toe werd hij teruggestuurd, omdat Eli hem niet had geroepen. Het zal mogelijk veel vragen bij Samuël, maar ook bij Eli hebben gegeven. Door de lakse godsdienstige houding van Eli was hij niet meer bekend met een spreken van God. En de kleine Samuël, hoe zeer hij de dienst van de Heere ook lief had, was hier ook nog onbekend mee. Daarom moest deze stem verschillende malen klinken om ten eerst bij Eli herkend te worden en duidelijkheid te geven. Als hij beseft dat God Samuël roept, geeft hij een goed advies. Samuël moet, zodra de HEERE hem weer roept, gewillig luisteren en zich als dienaar opstellen. Dat doet Samuël ook. Door twee keer zijn naam te noemen roept de HEERE Samuël voor de vierde keer.
Als antwoord op de roepstem van de HEERE zegt Samuël niet "spreek, HEERE", zoals Eli hem heeft gezegd. Hij laat de naam 'HEERE' weg. Hij doet dat zeker niet uit ongehoorzaamheid aan Eli, maar waarschijnlijk uit ontzag voor God, Hij voelt zich niet waard die Naam te noemen.
Voor velen van ons is het een overbekende geschiedenis die we zo snel voor kennisgeving aannemen. Het gevaar is dan aanwezig dat de lessen die de Heere ons wil leren langs ons heengaan. Beseffend dat ik nu niet volledig kan zijn, wil ik toch enkele lijnen trekken naar ons persoonlijk leven.
Ten eerste zien we de gehoorzaamheid van Samuël voor de dienst van de Heere. We kunnen van deze jonge jongen veel leren als het gaat over gehoorzaamheid en luisteren naar de wil van de Heere. Samuël hield zich stipt aan de inzettingen en regels die golden in de tabernakel. Laten we dit eens spiegelen aan het christelijke leven dat wij hebben. Hoe staat het met onze gehoorzaamheid aan de geboden van de Heere? Willen we doen wat Hem behaagt? Dat betekent ook dat we niet meer willen doen dat Hem verdriet doet.
Hij roept ons op tot gehoorzaamheid. Zijn roepstem klinkt! Dit is het tweede wat we moeten ontdekken vanuit dit Schriftgedeelte. Op velerlei wijze komt Gods roepstem tot ons. Zijn Woord komt tot ons door de prediking en als we het Woord lezen. Maar ook door Zijn genade dat we nog in het heden der genade mogen zijn waarin allerlei omstandigheden zich kunnen voordoen waarmee de Heere ons tot Zich wil trekken.
Hebben wij Zijn stem al gehoord net als Samuël? Dit is het derde dat we kunnen leren. Hoe vaak heeft de Heere al aan de deur van ons hart geklopt? En hebben wij Zijn stem al opgemerkt in ons leven? Laten we toch niet meegesleurd worden met de waan van de dag, maar ons bekeren tot Hem. Hij ziet ons zo graag komen met alle omstandigheden van ons hart en leven. Als het van onze kant zou moeten komen dan zouden we voor eeuwig verloren gaan. Wat een wonder dat Hij ook ons nog roept!
"Zo gij Zijn stem dan heden hoort, verhard u niet maar laat u leiden".