Ethiek: Europese Unie
In de eerste plaats is er bij de EU steeds de gedachte waar het nu precies om gaat. Hebben we te maken met een samenwerkingsverband van landen of is het de bedoeling om één superstaat te vormen. De gedachte aan samenwerking is op zichzelf niet verkeerd. Het vormen van een grote Europese staat echter levert de nodig problemen op. Binnen Europa is een grote verscheidenheid van volkeren. Alleen al het verschil tussen Noord en Zuid-Europa geeft de nodige vragen. Rond de euro is dit een heel bekend probleem. De zuidelijke landen hebben vaak een aanmerkelijk ander fiscaal klimaat en ook begrotingsdiscipline ligt in deze landen anders. Bovendien is het culturele en kerkelijke klimaat anders dan in Noord-Europa, hoewel we de verschillen ook niet moeten overdrijven. Er is echter wel degelijk een verschil, wat er toe leidt dat eenheid een lastige opgave wordt. De Britten waren steeds nadrukkelijk in deze discussie aanwezig. De samenwerking tussen landen was voor hen een belangrijk uitgangspunt. Steeds hebben ze bewaar aangetekend tegen de vorming van een superstaat. De belangrijkste vertegenwoordiger van de Britten, Nigel Farage, formuleerde dat ook heel duidelijk bij zijn afscheid van het Europese Parlement. We zullen zien hoe het in de toekomst zal gaan.
Dat brengt ons vanzelf bij een ander belangrijk punt. Er zijn binnen en voor Europa een aantal hele belangrijke zaken. In de eerste plaats kunnen we de problematiek rond de immigratie noemen. Veel mensen uit Afrika en het Midden-Oosten komen onze kant op. Het is de vraag hoe we daarmee om moeten gaan. We kunnen openstaan voor echte vluchtelingen, maar ieder begrijpt dat we niet jaarlijks miljoenen mensen kunnen opvangen. Bovendien moeten al de mensen die komen, integreren in onze westerse samenleving. Dat is een hele grote opgave waar overheden hun handen vol aan hebben. Daarnaast is er veel te doen over het milieu en het klimaat. Uiteraard is zorg voor het milieu en duurzaamheid een hele belangrijke zaak. Het is weer wat anders of we met beleid het klimaat, wat altijd aan verandering onderhevig is, kunnen beïnvloeden. Wie de wetenschappelijke literatuur naleest komt een diversiteit aan meningen en gedachten tegen. Het is maar zeer de vraag of al dat geld wat besteed wordt aan CO2-reductie iets zal uithalen. Windenergie klinkt mooi maar het is maar zeer de vraag of het een deugdelijk alternatief is voor de huidige bronnen voor energie. Het roept in ieder geval heel wat vragen op als er vanuit de EU zomaar een soort masterplan, wat meer dan 1000 miljard euro moet kosten, wordt opgesteld. Gaat dit de bevoegdheid van een samenwerkingsorgaan niet verre te boven? Landen zijn toch in de eerste plaats zelf verantwoordelijke voor hun taken op het terrein van milieu en energie. Centrale sturing vanuit Brussel heeft meer te maken met een machtsgreep dan met goed beleid. Ook hier geldt dat het jammer is dat de Britten niet meer meedoen.
Tenslotte gaat het om het eigen karakter van een land. We weten dat ons land als zelfstandige natie is ontstaan in de 16e eeuw. Het verleden heeft ons land tot op de dag van vandaag gestempeld. Uiteraard is er, zeker na de tweede wereldoorlog veel voor een goede samenwerking te zeggen. Maar dat is nog wat anders dan het uitleveren van onze nationale soevereiniteit aan Brussel. Onze vertegenwoordigers hebben nog wat te doen in EU verband. Laten we hopen dat er krachtig gesproken en gehandeld kan worden.