Terug naar de berg
Nu sta ik er weer. Ik stop als hoofdredacteur om aan de slag te gaan in de gehandicaptenzorg. Turend in de verte denk ik terug aan mijn krantenjaren. Aan alle ontmoetingen met eilanders, die ik de hemd van het lijf mocht vragen. Aan kranten en magazines maken met een hijgende deadline in je nek. Waarbij mijn collega de boel altijd relativeerde met: "Maak je niet druk, er is altijd nog een krant uitgekomen."
Ik kijk in de richting van Stellendam, waar ik op een deinende viskotter een stoere visser sprak over de kneepjes van het vak. Hoewel het schip in de haven was aangemeerd stapte ik groen van misselijkheid weer aan wal. Helemaal aan de andere kant van het eiland zat ik tijdens een donkere winteravond naar de sterrenhemel te turen in een zelfgebouwd observatorium. En als ik in de richting van Dirksland kijk dan denk ik terug aan de keer dat ik 's nachts op pad ging met een strooiwagen. Ik schreef een levendig verslag over de zwijgzame mannen die ervoor zorgden dat iedereen de volgende ochtend veilig op pad kon. De afdeling communicatie verzocht naderhand met klem om de passage te schrappen waarin ik beschreef dat de mannen tussen twee ritten door hamburgers bakten.
Vanaf de enige berg op het eiland zie ik in de verte de 34 molens van Windpark Krammer rustig draaien. Het eiland is niet meer hetzelfde als zeven jaar geleden. Toen lag de Menheerse berg ver buiten de bebouwing. De afgelopen jaren kwam de bebouwing stapje voor stapje richting de berg geslopen. Ook vandaag zijn de bouwvakkers druk in de weer.