Labyrint
In de meivakantie heb we de stad Amiens in Frankrijk bezocht. Vooral het schitterende labyrint op de vloer in de Notre-Dame d’Amiens (A.D. 1288), had mijn interesse. De ruim 200 meter lange weg van dat doolhof op de vloer in deze kathedraal moest door de middeleeuwse gelovigen op hun knieën worden gevolgd, wat voor hen een soort vervanging vormde voor de pelgrimstocht naar het Heilige Land. Het centrum werd "Paradijs" of "Hemels Jeruzalem" genoemd.
Er zijn wel meer van die doolhoven: de beroemdste in de kathedraal van Chartres, maar ook in die van Saint-Quentin, en in ons land in de Maastrichtse Sint-Servaes en, niet te vergeten, het labyrint van koning Minos op Kreta. Dat je er lelijk in kan verdwalen zie je in de film ‘The Shining’ (1980) met Jack Nicholson.
Tevens moesten we bij Parijs naar een werkelijk reusachtige IKEA voor rävunge, småstad, smågöra en zes fredriksjön. (Altijd makkelijk in ons vakantiehuis voor als de kleinkinderen komen). Je wordt eerst met een brede trap naar boven het ‘paradijs’ ingeleid, daarna laat je je meevoeren door de ström. Een enkele keer zie je een bordje voor een verkorte route, maar mijn familie is niet te stuiten en laat mij de volledige beproeving ondergaan. Na een paar dozijn rendiertestikels (Hoe verzin je de naam: ’huvudroll’) in het restaurant genuttigd te hebben, passeerden we de beddenafdeling, die ontzettend uitgebreid is. Ik realiseer me dat die er natuurlijk is voor de mensen die in dit doolhof de uitgang niet meer kunnen vinden. Gelukkig vonden we nog wel een värdefull voor € 4,99. Altijd makkelijk in de aspergetijd.
Op naar de uitgang! Na voor de derde keer de lampenafdeling gepasseerd te zijn, zagen we, dankzij een attente winkeljuffrouw, uiteindelijk toch het licht! Nog ruim 200 meter, schatte ze. Gelukkig niet op m’n blöte knieën.