Tijd van vernieuwing
Als geboren en getogen Flakkeeënaar loop ik in deze tijd van het jaar vol bewondering rond in misschien wel het groenste stuk van Nederland: de Veluwe. Heel kort geleden nog maar staken de bomen in hun winterse, grijze verstilling lege takken omhoog. En heel plotseling, in een dag of twee, voltrekt zich een wondere vernieuwing. De frisse blaadjes schieten tevoorschijn. Waar geen kleuren waren, zijn plotseling allerlei soorten groen te zien. Het leven springt werkelijk voor de dag. Alsof het nauwkeurig geregisseerd is. En dat is het ook. Alleen niet door mensenhanden.
Met dat je verwonderd bent, word je bij jezelf tegelijk ook een stille weemoed gewaar. Heel persoonlijk. Wat lijkt je geestelijk leven en beleven vaak veel op die bomen in wintertijd. Er blijkt soms zo weinig van het leven; het grauw van geestelijke verstilling bepaalt meer het beeld van je hart dan de uitbundige lentekleuren. Maar niet alleen persoonlijk. Ook als het gaat over de gemeente, ook als het gaat over de kerk. U deelt mijn verlangen - denk ik - wel naar ontwaken, naar geestelijk reveil. Tijden die er in het verleden ook geweest zijn, dat het leven uit God zich krachtig liet gelden. Tijden dat de liefde tot Hem en het geloof in Hem hun geur en kleur gaven. Tot eer van de Herschepper, tot vreugde van je hart en tot zegen van de naaste.
Nu komt de lentepracht in het Veluwse bos niet vanzelf tevoorschijn. Uiteraard kun je dan denken aan tijden en seizoenen; door Gods scheppende hand ingeregeld. Maar de ‘natuurpsalm’ -Psalm 104- doet nog een andere gedachte aan de hand. Als het gaat over de schepselen in de rijke schepping, zingt de dichter: ‘Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof. Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.’ God vernieuwt het ‘gelaat van de aarde’ door Zijn Geest. Bijbels diepzinnig. Het uitbottende nieuwe leven is te danken aan de herscheppende kracht van Gods Geest. Ook in de lentebloesem is het werk van Zijn Geest te ontwaren. Het is de preek zonder woorden van het blad dat openspringt.
Dan maakt weemoed plaats voor verwachting. Voor jezelf, voor de gemeente en voor de kerk. Dan is de vernieuwing van het lentebos een tekening van de vernieuwing van het hart. Het is immers het werk van diezelfde Schepper-Geest! De God van de schepping is de God van de herschepping. Ziet u biddend met mij op en biddend met mij uit naar Zijn werking?!
De tijd van de lente is veelal ook de tijd dat nieuwe belijdende leden hun ja-woord geven. Hetzij met Pasen, hetzij met Pinksteren, of op een moment daartussenin. Zelf mocht ik er kort geleden getuige van zijn. Veertien jonge en soms minder jonge mensen die in het midden van de gemeente zich openlijk tot de levende God bekennen. Het is altijd weer een vreugde. En als er de hand van de Geest in is, geeft het meerder vreugde dan nieuw lenteleven kan. Want dan geurt en groeit er vrucht die niet maar voor een seizoen of een tijd is, maar voor de eeuwigheid.