Ingezonden: In het geheugen gegrift
In 1932 werd ik geboren in Haamstede en rond 1936 ben ik verhuisd naar Dirksland, waar pa molenaar werd op stellingmolen De Eendracht aan de Vroonweg. In de oorlogsjaren verkocht pa de molen en verhuisden we naar de Julianalaan, tegenover de Kleinods. Na de mulo in Middelharnis ging ik naar de vormingsklas in Rotterdam-Zuid, daarna volgde ik de opleiding voor lerares N.A., in het nijverheidsonderwijs.
In het weekend van 31 januari 1953 logeerde ik met Bep, mijn klassevriendin, bij haar ouders. Voordat we naar bed gingen, las haar vader het scheurkalenderblaadje - ook toen. We merkten dat het behoorlijk woei. Ik schijn toen gezegd te hebben: "Als de dijken het maar houden, waarop haar vader zei: "hoe kom je daar nou bij? Dat gebeurde met de Sint Elizabethsvloed, maar nu niet meer!"
We sliepen vrij onrustig. Zondag vrij vroeg naar de kerk, onderweg hoorden we berichten over overstroomde kades. Later via de radio hoorden we over de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden dat het één watervloed was. Wat had ik een moeilijke dag.
Maandagmorgen samen met Bep op de fiets door de Maastunnel naar school aan het Ericaplein. De directrice en andere leraressen vingen mij op. Ook die dag hoorde ik niets van pa en ma. Pas in de loop van dinsdag kreeg ik een telegram dat alles goed was, de verhalen kwamen later.
Zes weken later mocht ik voor 't eerst weer naar Dirksland met een vergunning (voor een weekend) van de burgemeester, die ik nog altijd bewaar. De herinneringen staan in m'n geheugen gegrift. Ook al ben ik nu ruim 90 jaar, ik vergeet het niet.
W.L. Offinga-Dijkman
Sexbierum, Friesland