Neem en lees: De Christen getroost
Iedere preek begint met een korte verklaring van een passend Bijbelgedeelte. Het ging ds. Golverdingen er om de gemeenteleden te funderen in de leer van de Schrift, die in de Heidelbergse Catechismus zo’n heldere samenvatting kreeg. Ook de jongeren worden daarin op een voor hen aansprekende manier meegenomen. Soms wordt ten behoeve van de duidelijkheid een Zondag in kerkhistorische context geplaatst. Ds. M. Golverdingen (1941-2019) was predikant in de Gereformeerde Gemeenten.
In de behandeling van de Heidelberger is vooral ook aandacht voor het persoonlijke, bevindelijke leven. Iedereen wordt aangesproken, in de ontdekking van het gemis, maar ook tot troost van Gods kinderen. Onbekeerden worden hartelijk en liefdevol vermaand hun zondige wegen te verlaten en genodigd tot het heil in Christus. Gods kinderen ontvangen onderwijs op de levensweg.
Vanuit elke Zondag klinkt ten slotte een boodschap met betrekking tot de plaats waar de Heere ons stelde. Zo is er naast de leer ook een boodschap voor het leven van elke dag.
Enkele citaten uit het 'Ten geleide' door A. Golverdingen, namens de familie: "De catechismuspreken in deze uitgave heeft mijn vader uitgesproken in de gemeente van Ridderkerk-Slikkerveer, in de jaren 1990-1992. Ze zijn uitgetypt door mevr. M. Eikelboom-van der Linden. Dit heeft ze gedaan om er geestelijk onderwijs door te krijgen. Ze heeft vijftig preken uitgetypt en de disketten met preken daarna aan mijn vader gegeven. In een later stadium gaf ds. Golverdingen deze diskette met preken aan zijn zoon Anthony, met de opdracht om ze zorgvuldig te bewaren en de preken op te slaan, zodat ze ooit gebruikt zouden kunnen worden. Maar ds. Golverdingen wilde niet dat er tijdens zijn leven een catechismusverklaring van zijn hand zou verschijnen."
Toch had de familie er geen goed gevoel bij dat deze preken ongebruikt zouden blijven. Uitgeverij Den Hertog werd in kennis gesteld van deze preken en deze uitgever besloot om ze uit te geven. Daar was de familie heel blij mee.
De familie kon zich geheel vinden in de tekst zoals die hierboven op de cover vermeld stond. Ds. Golverdingen besprak elk jaar bij elke catechismuszondag weer andere thema’s. Hij hield goed bij wat hij in voorgaande jaren de gemeente had meegegeven aan onderwijs, om daardoor niet in herhaling te vervallen, maar elke keer nieuw onderwijs te geven.
De dank van de familie gaat uit naar mevrouw Eikelboom en naar een goede vriend van ds. Golverdingen, de heer C. Bregman, die de preken allemaal heeft doorgelezen, geredigeerd en waar nodig gecorrigeerd. De familie heeft deze vriendendienst zeer gewaardeerd. Ook mevrouw L.C. de Visser-Minderhoud wordt dankgezegd voor het uitwerken van de twee ontbrekende catechismuszondagen. Een hartelijk woord van dank ook aan de heer J. Versloot, redacteur van uitgeverij Den Hertog, voor het begeleiden van deze uitgave.
De familie is dankbaar dat de evenwichtige preken die vader Golverdingen uitsprak, nu voor de gemeente beschikbaar komen. Het is de hartelijke wens en bede dat er velen door tot bekering mogen komen en dat er onderwijs mag zijn voor jong en oud.
Een voorbeeld van de werkwijze van ds. Golverdingen: "Bij zondag 1 nam hij als uitgangspunt de geschiedenis van de stokbewaarder met o.a. deze woorden: Er staat niet dat deze twee zendelingen direct hebben gezongen, toen ze in de gevangenis werden geworpen. Toen heeft de pijn hen in beslag genomen. Toen zal de vorst der duisternis zijn felle pijlen op hen hebben afgevuurd: Is dat nu Gods weg in Filippi? Wat komt er van de opbouw van een christelijke gemeente op deze manier terecht? ‘Waar is God op Wien gij bouwdet, en aan Wie g’ uw zaak vertrouwdet?’ Die toestand van pijn, moeite, aanvechting en strijd moet uren hebben geduurd, want er staat heel tekenend in dit hoofdstuk: ‘omtrent middernacht’."
"Midden in de nacht veranderde alles. En wat veranderde er dan? Wel, de Heere kwam over. De Geest der genade en der gebeden greep die twee mannen aan. De Heere tilde hen uit de strijd en aanvechting, en ze mochten overal overheen zien. Zo mogen zózeer overal overheen zien, dat ze hardop beginnen te bidden. En die gebeden eindigen in lofzangen. De Heere zet hem op de hoogte van het loflied, ze beginnen Zijn Naam te prijzen. Daar in de gevangenis, midden in de nacht, zingen ze voor de oren van alle medegevangenen van de troost die hun hart vervult. Ook in deze verschrikkelijke omstandigheden mogen ze getuigen dat ze het eigendom van de Heere Jezus Christus geworden zijn. Die troost geeft Psalmen, ook in de nacht."
Dan volgt de prediking uit de Heidelbergse Catechismus, Zondag 1, vraag en antwoord 1 en 2: het gaat over de troost van de christen, met vier aandachtspunten: een geheel enige troost, een allesomvattende troost, een blijvende troost en een verkrijgbare troost.
Deze preek eindigt zo treffend: "Als de dankbaarheid gewekt en verdiept wordt, gaat u de Heere loven. Dan gaat u Zijn grote Naam erkennen. Dan mag u het getuigen: ‘Zo ver het west verwijderd is van ’t oosten, zo ver heeft Hij om onze ziel te troosten, van ons de schuld en zonde weggedaan.’ Dan mag u Zijn Naam groot maken. Dan mag u zeggen ‘Gij, Heere, zijt het alleen Die mij zalig maken zult om Christus’ wil.’ Dan mag in Hem eindigen en dan mag u met Psalm 71 getuigen dat Hij u rondom wil vertroosten. Amen."
Van harte aanbevolen om deze catechismus aan te schaffen, persoonlijk of als kerkenraad. Laat de prijs geen verhindering zijn, want u hebt goud in handen. En naast alle verklaringen die al op de markt zijn, kan ik uit ervaring spreken dat dit een geweldige aanvulling is.