Ethiek - Asuntha Charles
Asuntha Charles is een vrouw van 50 jaar die werkt bij de organisatie World Vision. Zij bekommert zich over vrouwen en meisjes in Afghanistan. In het Nederlands Dagblad van zaterdag 24 juli 2022 stond een uitvoerig portret van haar en over haar werk. Het blijkt dat vrouwen en meisjes het in Afghanistan zeer zwaar hebben. Het land wordt inmiddels door de oorlog in Oekraïne en door de droogte geteisterd door een hongersnood. Ook de wereldwijde sancties tegen dit land eisen hun tol. Inmiddels zijn er ouders die hun kinderen als slaaf verkopen om voor dat geld voedsel te kunnen kopen. In het artikel werd het voorbeeld genoemd van een tienjarig meisje dat door haar vader werd verkocht en vervolgens wordt gebruikt voor allerlei doelen. Wellicht dat ze op enig moment zal worden uitgehuwelijkt, maar het is ook goed mogelijk dat ze hard moet werken of mogelijk wordt ingezet in de prostitutie. Met de komst van de Taliban, vorig jaar augustus, zijn in dat land veel dingen weer anders geworden. Voor vrouwen en meisjes niet in goede zin.
Een dergelijke artikel roept natuurlijk veel vragen op. We weten dat de westerse wereld 20 jaar lang heeft geprobeerd om in Afghanistan iets van verbetering tot stand te brengen. Door de westerse rechtsstaat, met daarbij democratische verkiezingen, is gepoogd daar handen en voeten te geven. Wel moet gezegd worden dat er ongetwijfeld ook fouten zullen zijn gemaakt en dat er geopolitieke belangen hebben meegewogen. Amerika gaat niet alleen voor goede doelen in andere landen haar leger inzetten. Het internationale krachtenveld wordt ook beheerst door belangen die verdedigd moeten worden. Aan de andere kant is echter wel gepoogd om enige verbetering in dat land tot stand te brengen. We weten inmiddels dat het op een fiasco is uitgelopen. Vorig jaar zijn de Amerikanen uit dat land vertrokken en ook de andere westerse landen zijn hals over kop weggegaan. Dat is trouwens het probleem met heel veel operaties in de wereld. Achteraf is het niet echt verstandig geweest om een oorlog in Irak te beginnen. En ook het verdrijven van de dictator in Libië heeft niet veel goed gebracht. In Egypte is het nog net aan goed gekomen omdat een andere dictator, Sisi, de macht kon overnemen. Je moet er niet aan denken dat dit land met heel veel inwoners in een soort Syrië of Irak zou zijn veranderd. Het zou heel veel instabiliteit met zich mee hebben gebracht. De conclusie is dat we eigenlijk, op het terrein van militair of maatschappelijk ingrijpen niet veel kunnen. Ook in het huidige Afghanistan kunnen we eigenlijk niets tot stand brengen. Overheden kunnen geen landen tot een andere orde brengen. Dat heeft de achterliggende periode wel geleerd.
Maar kunnen we dan helemaal niets doen voor de vrouwen en meisjes in dit gehavende land? Er kunnen zeker wel dingen tot stand worden gebracht. Alleen, het kan niet met machtsvertoon en wapens. Wel echter kunnen we proberen met zachte krachten in deze landen hulp te bieden, zodat mensen er verlichting krijgen. Dat is geen makkelijke opgave. Het is ook niet een opgave waardoor op korte termijn veel dingen zullen veranderen. Het is echter wel een opgave die op de langere termijn mogelijk vrucht kan afwerpen. We kunnen daarbij bijvoorbeeld denken aan zending. Ook de zending kan geen landen veranderen. Het kan echter wel een kracht zijn die in de loop van misschien wel honderden jaren invloed ten goede kan uitoefenen. Het is op dit punt dat World Vision probeert mensen te bereiken en te helpen. Dat is heel moeilijk werk. Het is ook geen ongevaarlijk werk. Asuntha Charles, die inmiddels 50 jaar oud is, is om die reden ook niet getrouwd. Ze wil haar leven geven voor hulp aan anderen. Ergens moest ik denken aan de apostel Paulus, die ook geen huwelijk had in verband met het Evangelie van Gods genade. Wat is het groot en indrukwekkend als we dit offer voor God en Zijn eer mogen brengen. Dan is er zeker genadeloon.