Column: Glasvezel
Het internet in ons huisje in Frankrijk werkt niet: de satellietverbinding die via Oekraïne tot stand kwam, is geblokkeerd. We zijn verstoken van elke vorm van communicatie. Voor een telefoongesprek moet je naar het verderop gelegen kruispunt afdalen of de berg opklimmen. Eigenlijk wel zo rustig voor mensen die opgroeiden in een tijd dat je af en toe een aanzichtkaart naar huis stuurde (als je al een postzegel te pakken kon krijgen) of in een telefooncel stond te hannesen met te weinig muntjes. Maar toch wringt het…
Er gloort hoop! Zowaar is er een team van Orange verschenen dat druk met glasvezelkabel aan de slag is gegaan. Grote haspels rollen voorbij en werklui klimmen in de houten elektriciteitspalen (alles nog bovengronds) en monteren kastjes. Daarvanuit kunnen dan de abonnees een verbinding laten maken naar hun huis. Ook naar ons huis uit 1835 met nummer 75 dus. Dat huisnummer (verleden jaar gekregen) wekte aanvankelijk wat bevreemding: onze buren kregen namelijk nummer 113 en de buren daarnaast 220. Ik heb m’n hoofd gebroken over de ongetwijfeld aanwezige logica, maar kwam er niet uit. Bij navraag bleek het huisnummer te corresponderen met het aantal meters dat de woning vanaf het begin van de straat lag.
Ook heeft onze straat een nieuwe naam gekregen. Aanvankelijk heette de straat ‘Impasse de Nyon’, later ‘Les Vergiers’ en sinds december staat er op een prachtig staatnaambordje ‘La Vieille Rue’. Voldoende gegevens dus om naar de shop van Orange in Nevers te gaan. We willen een glasvezelaansluiting In La Vieille Rue 75 in de hameau (gehucht) de Nyon, Ourouër 58130, gemeente Vaux d’Amognes.
Om een lang verhaal kort te maken: aansluiting kan niet, omdat onze straat volgens de lieftallige dames van Orange niet bestaat. ‘Votre rue n’existe pas’. Op de vraag waar ik dan woon, blijft men het antwoord schuldig. Gefrustreerd rijd ik terug naar huis en zie dat de straat er gelukkig toch is.