Het souvenir
In 1995 werden dorpen en steden in het rivierengebied geëvacueerd vanwege dreigende dijkdoorbraken door hevige regenval en snel stijgend waterpeil in de rivieren. In die tijd was ik groepscommandant bij de mobiele eenheid en we zouden deze nacht het dorp Kesteren beveiligen. De bevolking was geëvacueerd en het dorp was leeg en spookachtig.
We werden ontvangen op het gemeentehuis van Kesteren door de burgemeester en de gemeentesecretaris.
Toen we het gemeentehuis verlieten om op patrouille te gaan riep Fred, onze sectie-commandant, ons nog even na: “Denk even om het souvenir mannen!”
“Het souvenir?”, zagen en hoorden we de burgemeester denken.
Fred legde uit dat wij bij elke inzet een souvenir plachten mee te nemen wat ons herinnerde aan onze inzetten. Dat kon van alles zijn.
En inderdaad, het interieur van onze ME-bus gaf een blik op herinneringen van ons heroïsch verleden. Zo hing er een stuk ankerketting van de schippersacties in Terneuzen, een afgebroken cornervlag uit een niet nader te noemen 010-stadion, diverse voetbalshirts, een Engelse bomscherf van een EOD-ruiming, een reddingsboei en meer van dat soort souvenirs, meestal in de wandelgangen meegepikt.
Wij zagen het gezicht van de burgemeester enigszins betrekken en je kon zien dat hij in een onzekere fase geraakte.
Afijn, wij gingen op patrouille om Kesteren veilig te houden.
Omstreeks 03:30 die nacht werden wij binnen geroepen door Fred. We moesten aantreden in het gemeentehuis. Nadat we in de houding waren gezet stak de burgemeester van wal. Hij roemde onze inzet, onze bevlogenheid en stak niet onder stoelen of banken hoe dankbaar hij was met onze aanwezigheid. Hij kwam ook nog even terug op het souvenir. De gemeentesecretaris had de opdracht gekregen om een ingelijste pentekening uit de lobby van het gemeentehuis van de muur te trekken, de tekening te vervangen door een ansichtkaart 'Groeten uit Kesteren' en deze te voorzien van de tekst 'bedankt' en een handtekening van de burgemeester en de secretaris.
De lijst hangt tot op de dag van vandaag in het politiebureau van Zierikzee.
In de ME-bus hing vanaf die nacht een ouwe, bij het grof vuil aangetroffen bakelieten telefoon met daarop het netnummer van Kesteren; 08886.