Jaarwisseling
Laat ik beginnen met de gedachte dat er dingen gebeuren die we niet voor mogelijk hadden gehouden. Winkels zitten dicht, kerkdiensten worden afgeschaald, scholen zijn gesloten en mensen, vooral ouderen, zijn bang. We moeten ook keer op keer testen en er liggen mensen in het ziekenhuis die heel erg ziek zijn. Het geeft een beklemmende sfeer die nog wordt onderstreept door de gedachte dat die nog jaren zo door kan gaan. Inmiddels zijn we er achter gekomen dat corona niet zomaar verdwenen is. Maatregelen verminderen wel de verspreiding maar nemen het virus niet weg. Vaccinatie maakt mensen wel minder ziek maar heft de ziekte niet op. En bovendien zijn er mensen met onderliggende klachten die wel in een ziekenhuis terecht komen. Het optimisme van vorig jaar is wel verdwenen. In samenleving en politiek dringt zich meer en meer de gedachte op dat we met deze dingen moeten leven en dat we voorlopig hiermee nog te maken zullen hebben. Iemand als Prof. Van Dissel, van het RIVM straalt dit ook uit. Gelukkig zijn er bekwame mensen die ons vertellen hoe het ervoor staat en dat er geen makkelijke oplossingen zijn.
Het is echter ook zo dat de tegenstand en de irritatie over maatregelen meer en meer toeneemt. Ergens is dat ook wel verklaarbaar. Het valt niet mee om niet naar school te kunnen, het sociale leven plat te leggen, je winkel te sluiten en tal van andere zaken. Ook is onderwijs via een schermpje niet ideaal. En kerkdiensten via een livestream of kerktelefoon zijn mogelijk maar niet zoals het hoort. Wel komen we er meer en meer achter hoe belangrijk contacten zijn. Mensen zijn aan elkaar verbonden en op elkaar aangewezen. De huidige tegenstand heeft iets wat aansluit bij het normale leven, maar het heeft tegelijk iets ongemakkelijks. De situatie is namelijk niet normaal. Het is net als bij de breuk van een grote dijk. Dan stroomt het land onder en zijn noodmaatregelen noodzakelijk. Ieder die dit ontkent mag eens een kijkje gaan nemen in een ziekenhuis waar veel mensen liggen die ziek zijn. Vooral door corona en dat geeft vragen.
Maar misschien is er nog iets wat er ook niet vergeten mogen. We denken weleens dat we zo’n beetje alles in onze macht hebben. We hebben wetenschap en techniek. We hebben welvaart en economie. We hebben overvloed en voorspoed. En dan opeens, als een dief in de nacht, wordt er een streep door dit alles gezet. Nou ja een streep… Als we het vergelijken met de Tweede Wereldoorlog of met de Mexicaanse griep dan valt het allemaal nog heel erg mee. Er sterven geen mensen op straat van honger of ziekte. Het leven heeft nog een redelijk normale gang. En toch is er kwetsbaarheid. Zou de God van de hemel en de aarde, die ook deze dingen bestuurt, hier niet een bedoeling mee kunnen hebben. Veel mensen vragen naar het einde van deze dingen. Wanneer zou het ophouden? Ook in kerkelijke kring kom ik die vraag helaas heel veel tegen. De Bijbel echter zet een andere vraag op de voorgrond. Waar heeft het ons gebracht? Ach, laat ons wederkeren tot de Heere en dan zal Hij aan Zijn verbond gedenken. Dat is de lijn die de Schrift ons voorhoudt. We kunnen er het nieuwe jaar mee in.